Ik wil weer denken als een kind!

Afgelopen maandag lag er een minuscuul beetje sneeuw bij ons in het dorp. En met minuscuul bedoel ik ook echt een paar millimeter. En dat op drie vierkante meter. Zoals sommige van jullie al op Instagram en Facebook hebben gezien gaf dat kleine beetje sneeuw zoveel pret aan onze dochter. Echt geweldig om te zien. En dat deed me denken..

Want wat was het eerste wat ik zelf dacht toen ik naar buiten keek en de sneeuw (op onze auto) ontdekte? Ik dacht meteen aan krabben, een gladde stoep en wegen en aan alle ellende die je er dus van hebt. En dat terwijl onze dochter als eerste dacht aan Olaf, de sneeuwpop uit Frozen. En aan lopen in de sneeuw wat zo leuk is omdat het kraakt. En aan sneeuwballen maken. “Ik vind sneeuw leuk mama!”. En verdorie, die tweejarige peuterpuber van me heeft gewoon gelijk!

Wat gebeurd er eigenlijk met een mens in de transformatie van kind naar volwassene? Waarom kunnen we die positiviteit niet vasthouden? Die heerlijke naïviteit, al is het maar voor even? Nee bij de meeste van ons “grote mensen” sluipt eerst het negatieve erin en we zien vooral de beren op de weg in plaats van al het moois wat het kan geven. Al is het maar voor een paar minuten. Daarna mag je mopperen en weer heerlijk Nederlands zaniken.

Zelf betrap ik me er dus ook regelmatig op. Dat ik vooral eerst de irritante en vervelende dingen zie en daarna eigenlijk pas gewezen wordt op al het moois door mijn eigen kind. Niet dat ik een zwartdenker ben of een heel negatief persoon, dat is het helemaal niet. Maar als volwassene kijk je helaas niet meer naar de wereld door kinderlijke ogen. Dat is iets wat ik wel heel graag zou willen. En waar ik me ook de komende tijd mee bezig ga houden!

De uitgelichte afbeelding komt van Shutterstock.

9 reacties op “Ik wil weer denken als een kind!

  • Heb ook wel eens het tegenovergestelde dat ik juist als een kind zo blij met iets ben en dat anderen me dan vreemd aan kijken. Uitspraak ‘een kinderhand is snel gevuld, klinkt hier dan ook nog regelmatig, haha. Wel benieuwd of dat met de komst van de kleine straks anders is. Dan heb ik natuurlijk ook iemand om voor te zorgen en me zorgen over te maken.

  • Hier denk ik ook regelmatig over na inderdaad. Soms zou het zo fijn zijn om weer als een kind naar de wereld te kunnen kijken, zonder zorgen en stress! Bij mij helpt het al om even met mijn nichtjes samen te zijn. Dan voel ik me ook gewoon weer even kind 🙂

  • Ik weet niet of we minder positief zijn. Misschien raken we een deel van onze onschuld kwijt. Maar ook dat is cultuurgebonden. En misschien hoort dat ook wel bij volwassen worden.

  • De wereld bekijken door de ogen van een kind maakt het vaak zoveel mooier. Jammer dat we onze onschuld kwijt raken en alleen denken ipv kijken naar de dingen om ons heen.

  • Haha ik hou ook oprecht van sneeuw… Niet van kou dan mopper ik altijd, maar als er sneeuw ligt dan voel ik me weer echt even kind en vergeet ik de kou. Ik zie ook vaak dat Emma heel veel lol heeft in dingen waarvan ik denk pfff, grappig hoe je zoveel kan leren van zulke kleine mensjes 🙂

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *