Met de schrik vrij..

Wij hebben twee honden. Twee schatten van beesten die echt onderdeel zijn van ons gezin. Ze kunnen dan ook echt niet zonder ons. En wij niet zonder hen. Zelfs op het moment van schrijven liggen beide mannetjes tegen mij aan op de bank. Echter was er pas geleden een moment waarop ik bang was dat we met slechts één hond verder zouden gaan. We waren een van onze honden namelijk kwijt…

Luisteren

Als we iets over onze honden horen van anderen dan is het wel dat ze zo goed luisteren. We hoeven maar met onze vingers te knippen en naar de keuken te wijzen en ze weten al wat we bedoelen. Super fijn natuurlijk en zoals het hoort. Echter is dat dus geheel anders wanneer ze buiten los lopen.

Dus dat doen we niet zo vaak. Of beter gezegd, vrijwel nooit.

We laten, of ja ik kan beter zeggen mijn man laat, de honden meestal gewoon aangelijnd uit. Maar er zijn uitzonderingen. Bijvoorbeeld wanneer we naar de bossen gaan. Dan mogen ze wel eens los. En dat gaat eigenlijk altijd goed. Totdat het dus niet goed ging en we een van de honden kwijt waren.

Hond kwijt

Pas geleden was mijn man met onze dochter en de twee honden naar de bossen gegaan. Mijn man zou maar kort weg zijn, dus ik besloot om alvast lekker onder het warme water te gaan staan met de kleine man. Na zo’n tien minuten vond ik het wel erg lang duren en zette ik de douche uit. Dan toch maar even met zijn tweetjes onszelf behelpen. Ik keek even vlug op de telefoon en zag dat ik maar liefst 5 oproepen gemist had van mijn man. Oeps, dat kon niet goed zijn.

Mijn man vertelde me dat een van de honden een spoor geroken leek te hebben en verdwenen was. Hij luisterde niet en was nu ook helemaal uit beeld. Hij had al even lopen zoeken maar had ook nog de andere hond plus onze dochter bij. Daarom had hij ook mijn vader gebeld of hij mee kon komen helpen zoeken.

Wilde zwijnen

Tijdens het zoeken is mijn man ook de jachtopzichter tegen gekomen. Die vertelde hem dat als we de hond niet gevonden zouden hebben terwijl het donker was, we hem konden opgeven. Want dan zouden de wilde zwijnen hem wel te pakken krijgen. Heel fijn ook dat mijn man me dit dus ook vertelde terwijl we de hond nog zochten.

Na 15 ellenlange minuten kreeg ik weer een telefoontje. Mijn vader had de hond gevonden!

Mijn hele lijf ontspande en deed dus ook gruwelijk pijn. Ik besefte me dat ik al die tijd heel krampachtig mijn lijf op spanning had staan. Ik toonde geen emoties tijdens het zoeken zelf, maar dat kwam er nu dus allemaal uit. Wat ontzettend fijn dat we onze hond alsnog gevonden hadden.

Dit had heel anders af kunnen lopen natuurlijk!

Sindsdien laten we de honden dus niet meer los. Dat risico gaan we natuurijk niet nog eens nemen. Ik zou namelijk niet weten wat we zonder ze zouden moeten. En gelukkig hoeven we dat ook nog lang niet te bedenken. Want de oudste wordt dit jaar 6 en de jongste 4. Die blijven als het goed is nog vele jaren bij ons.

2 reacties op “Met de schrik vrij..

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *