Waarom ik mijn kind toch speelgoed voor 2+ geef

Ik loop in de Action en zie daar 2 potjes Play-Doh staan voor nog geen 80 cent. Wauw, die moet ik hebben! Ik weet dat Fay enorm dol is op spelen met de klei aangezien ik een tijd terug de klei-ei heb gekocht. Ik gooi het snel in mijn mandje en loop door. Eenmaal bij de kassa wil ik hem afrekenen als een bekende opeens achter me staat. “Je weet dat Fay daar nog niet mee mag spelen he, er staat 2+ op”, zegt hij met een lach. Ik lach terug, reken af en rijd naar huis. 

Onderweg denk ik toch over de opmerking na. Hij bedoelde het als een grap, maar er zit een kern van waarheid in. Ze zetten niet voor niets een leeftijdsaanduiding op speelgoed. Toch heb ik er geen spijt van. Ik koop zelfs regelmatig dingen die volgens de verpakking niet geschikt zijn voor mijn anderhalf jarige dame. Maar dit betekent niet dat ik altijd in mijn achterhoofd hou dat het door de fabrikant op een hogere leeftijd heeft gericht.

Waarom dan toch kopen?

Ik ben zelf van mening dat een leeftijdsaanduiding er voor is om aan te geven vanaf wanneer het veilig is om ermee te spelen. Echter, denk ik dat je in veel gevallen ook zelf als ouder kunt inschatten of je kind er klaar voor is. Zo zijn er genoeg kinderen van anderhalf jaar die nog steeds vanalles in hun mond stoppen. Fay hoort niet bij die categorie. En als ze het probeert (omdat ze bijvoorbeeld denkt dat het eten is) dan hoeven we maar 1x te zeggen dat het niet mag en dan doet ze het ook niet.

Zo is het meeste klei vanaf 18 maanden of 2 jaar, echter speelde Fay al eerder met klei omdat ik wist dat zij dit leuk zou vinden. Ontdekken met haar handen, het is toch een andere structuur dan ze gewend is. Wel zorg ik er altijd voor dat ze onder toezicht is wanneer ze ermee speelt. Oftewel, ik blijf erbij. Ook zitten er bij haar klei-ei kleine vormpjes, daar mag ze mee spelen maar alleen samen met mama of papa. Zodra wij niet meer meespelen dan gaan die vormpjes ook weg, want dan houden we haar niet continu in de gaten.

Letten op de ontwikkeling

Wanneer ik nieuw speelgoed koop voor mijn dochter let ik eigenlijk niet op datgene waarvan de fabrikanten/winkels vinden dat het voor haar leeftijd is, maar juist op haarzelf. Zo zie ik dat zij nu al heel verzorgend is, ze loop veel rond met haar babypop, wil een luier om doen, geeft flesjes en wil kleertjes aantrekken. Daaruit maak ik op dat zij dus klaar is voor een Baby Born, terwijl deze vanaf 3+ is. Nu besef ik me ook dat ze de motoriek en psychische ontwikkeling nog niet heeft om alles te doen wat ze wilt. Maar ook daar leert ze van en daar kan ik haar mee helpen.fay pop

Koop jij ook wel eens speelgoed wat volgens de verpakking nog niet geschikt is?

*Dit artikel bevat een affiliatie link

18 reacties op “Waarom ik mijn kind toch speelgoed voor 2+ geef

  • Goed topic. Eigenlijk doe ik dat niet. En volg ik best netjes de ‘guidelines’. Aan de andere kant koop ik dan wel weer 4+ puzzels en binnenkort zelfs wel 5+ puzzels omdat ik merk dat mijn 3,5-jarige daar aan toe is. Toen ze voor haar derde verjaardag een Playmobil-huis kreeg met wel ultrakleine onderdelen, heb ik die er wel uitgehaald. Dat vind ik dan wel weer te griezelig…

  • Ja hoor! En zeker met een flink oudere zus in huis gaat dat eigenlijk automatisch. Niets mis mee, want jij weet of je kind het wel kan. En inderdaad, erbij blijven. Maar dat telt soms ook voor speelgoed dat wel geschikt is voor de leeftijd.

  • jacksons_mommy_ zegt:

    Ik vind dat je als ouders zelf moet beslissen of je het aan je zoon/dochter gaat geven. Leeftijd zegt niet alles!

    Tuurlijk moet je ze altijd in de gaten houden en zorgen dat er geen extreem kleine spulletjes bij zitten !!

  • Tja, zelfs op veel knuffels staat vanaf 3 jaar. Ik neem die leeftijdaanduiding niet al te serieus. Ik denk dat je zelf heel goed in kan schatten wat je kind wel of niet aan kan.

  • Ik ben net als jij, ik geef eigenlijk altijd al speelgoed voor “grotere” kindjes. Wat overigens wel resulteert in o sh*t ze word nu 2 wat ga ik in hemelsnaam vragen voor haar verjaardag? Hahaha

    • Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:

      Haha nou zoveel geef ik haar nu ook weet niet, maar tegen de tijd dat ze jarig is speelt ze vast weer met iets van 3+ 😛

  • Ja, regelmatig. Nomi is 11 maand en speelt met poppen die geschikt zijn voor kindjes vanaf 3. Ik zorg ervoor dat er geen kleine dingetjes aanzitten en de accessoires blijven nog even in de kast liggen. En Nomi stopt ook bijna niks meer in haar mond. Als ik het niet 100% vertrouw, speelt ze alleen met dat soort dingen als ik haar in de gaten kan houden.

  • Ja ik koop zeker speelgoed waar Sarah nog niet oud genoeg voor is. Tot twee/drie jaar ongeveer. Zolang er geen kleine dingen bij zitten is het prima, ze snapt het misschien nog niet helemaal maar maakt er haar eigen spelletje wel van 😉

  • De leeftijdsaanduiding is een richtlijn denk ik. Ieder kind ontwikkelt zich anders. Je merkt het vooral als er meerdere kinderen zijn, de jongste speelt dan veel sneller met speelgoed dat qua leeftijd misschien nog niet voor hem/haar bestemd is.
    Je weet het vaak zelf het beste.

  • Ik moet eerlijk bekennen dat ik Milan ook speelgoed geef die volgens de richtlijnen nog niet geschikt zijn voor hem. Toch kijk ik wel naar wat hij kan. Zo is LEGO vaak geschikt voor oudere kinderen, maar wij bouwen het dan (vinden we zelf ook leuk) gewoon samen met hem en hij heeft er heel veel plezier van.

  • Ik zie die leeftijd echt als richtlijn, met gezelschapsspellen let ik er wel op, omdat mijn kuiken het misschien nog niet zou snappen, maar met echt speelgoed, nee, nooit eigenlijk. Ik koop datgene waarvan ik denk dat ze ermee kan spelen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *