De kleuter op dansles; een succes of niet? Onze dochter keek er enorm naar uit om vier te worden. Niet eens om de cadeautjes die je dan krijgt, maar vooral omdat ze dan naar school mocht én naar dansles. Stiekem keek ik daar ook wel naar uit, want ik vind het zo leuk om die kleine meisjes te zien dansen. Onze kleuter danst thuis al heel wat af, maar echt van die pasjes en dan opvoeren op een podium. Hoe schattig is dat?
Inhoudsopgave
Eindelijk op dansles
Hier bij ons in het dorp hebben ze een dansgroepje en daar mag je bij zodra je vier bent. De dansjuffen zijn twee tieners die zelf goed zijn in streetdance en zij leren de kinderen leuke dansjes op muziek die zij leuk vinden. Muziek zoals K3 en Kinderen voor Kinderen. Dus in de week dat ze vier jaar werd namen we haar direct mee naar dansles.
Ze had er enorm veel zin in en toen de andere kinderen kwamen renden ze al samen door de zaal heen. Een goed begin zou je denken…
Toch een beetje eng, dat dansen in een groep
Maar toen de les eindelijk begon en alle kinderen klaar moesten staan voor de warming-up vond onze dochter het toch wat eng. Ze durfde niet goed mee te doen en rende bijna huilend terug naar mij. Ik probeerde haar gerust te stellen dat ze echt nog niet alles hoefde te snappen of te doen, maar dat ze het allicht kon proberen.
Ik ging zelfs samen met haar achterin staan om even mee te doen. Maar uiteindelijk was ik dan degene die alles deed en zij bleef gewoon stil staan. Ze wilde liever even kijken…
Toch even proberen?
Nadat we even hadden gekeken vroeg ik of ze toch weer even wilde proberen om mee te doen. Ze liep wel naar de dansjuf en vroeg of zij haar wilde helpen (super knap!), maar ook dat bleek geen succes. Al snel rende ze huilend naar mij. Ze wilde zo ontzettend graag maar durfde de drempel gewoon niet over.
We besloten om niet de hele les af te kijken want ze was zo verdrietig. De volgende les zouden we het opnieuw proberen.
De pasjes kent ze wel..
Inmiddels zijn we een aantal lessen verder, maar er is nog geen verbetering. Fay wil telkens dolgraag naar dansles (ze heeft zelfs ballerina’s gekregen van ons ter motivatie), maar zodra de les dan begint durft ze niet meer. Dan wil ze het liefst blijven kijken en de ene keer is dat de hele les en de andere keer slechts een paar minuten.
Eenmaal thuis doet ze dan de pasjes van de warming-up voor en tijdens het dansen op K3 zien we ook pasjes terug van het dansje die de kinderen geleerd hebben. Ze heeft van de dansles dus stiekem best wat opgestoken, maar ze durft het gewoon niet.
Hoe nu verder?
Om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat we hiermee moeten doen. Ze wil dolgraag op dansles en als we zeggen dat we dan gewoon niet meer gaan is ze intens verdrietig. Maar ja, hoe lang blijven we haar er naartoe brengen terwijl ze alleen maar kijkt? In hoeverre moeten we haar pushen of kunnen we dat beter niet doen? Wat is nu wijsheid hierin?
Ik weet het eigenlijk niet. Dus mocht jij nog tips hebben… laat het me weten!
MarjonS zegt:
Inderdaad lastig. Ze wil duidelijk heel graag. Maar waarom durft ze dan niet, vraag je je af.
Onze dochter startte met 4 jaar en 10 maanden. Eerst kijkles met mama. Daarna gestart samen met een vriendinnetje. Inmiddels 7 jaar en 2 maanden en nog steeds op dansles.
Succes, hopelijk durft ze snel mee te doen en heeft ze plezier!
Kimberly zegt:
Bij de meiden bij ons op dansles zie ik ook vaak dat ze rond 4 even een moment hebben dat ze het spannend vinden. Lastig om bij mama weg te gaan etc. Ook E had er veel moeite mee. Nou zijn wij niet bij de dansles maar wel in een ruimte ernaast en dat helpt. Als ik in dezelfde ruimte zou zijn zou ik een kind aan me hebben plakken toen. Bij de meiden die echt graag willen is volhouden denk ik de enige optie. Misschien kunnen de juffies haar van jou aannemen en dat jij even kijkt om daarna weg te gaan maar wel in de buurt te blijven? Of blijven alle ouders kijken? Dat is meestal ook lastig.
Hanneke Koper zegt:
Onze dochter danst ook sinds ze vier is geworden. Kleuterballet voor haar motorische ontwikkeling.
Als ik jouw stukje zo lees dan zou ik zeggen mama de zaal uit. Ze heeft nu steeds een veilige haven om naar terug te rennen. In de dansles zou dat de dansjuf moeten zijn want dan blijft ze in de groep. Nu plaatst ze zichzelf steeds erbuiten doordat ze naar jou toe gaat.
Ik denk dat als je duidelijk afspreekt hoe het gaat, dat je haar weg brengt, heel even kijkt en dan op de gang wacht tot de les is afgelopen dat ze al snel meer in de les mee gaat doen.
En ik hoop dat ze nog heel veel dansplezier zal hebben. Mijn dochter danst inmiddels 7 uren in de week en geeft 1 uur les aan jongere kinderen samen met een gediplomeerde dansdocent.
Nicole zegt:
We hebben ook al geëxperimenteerd met het naar huis gaan en haar daar laten. Ze zit dan nog steeds de hele les te kijken. Op de gang wachten heeft geen nut want dat ziet ze. We blijven het voorlopig nog even proberen want ze wil heel graag, hopelijk komt ze toch die drempel over.
Chaya zegt:
Mijn dochter is begonnen met 2,5 met peuterdans. Super leuk. Alleen heb ik in hey begin bijna elke les erbij moeten zitten. Op een gegeven moment toch maar weggegaan en daarna was alles ok. Ze vond het super leuk. Alleen als we ernaartoe moeten, wil ze niet. Struggle….. vind het lastig wat te doen. Wel of niet. Ze is nog jong, dus ze kan later ook starten. Het moet geen strijd worden en wel leuk blijven.
Kim zegt:
Als zij het op deze manier ok vindt, is het dan niet een idee om dit een tijdje vol te houden?. Bij ons op de kinderopvang is dansen voor peuters en daar is er altijd wel één bij die niet mee doet maar wél plezier heeft.