Mijn nicht maakte laatst een opmerking welke me inspireerde voor dit artikel. Ze reageerde op een foto die ik op Instagram plaatste van mijn kinderen en waarbij ik vertelde hoeveel ik van ze houd. Haar reactie was doeltreffend want ze verwees naar onze gesprekken van vroeger over kinderen. Hoe ik altijd heel hard riep geen kinderen te willen…
Inhoudsopgave
Ik wilde geen kinderen
Ik heb mezelf nooit als moeder gezien. Hoe andere meisjes vroeger altijd heel hard riepen dat ze later ‘mama wilden worden’, zei ik dat ik dierenarts werd. Of voetballer ofzo. Maar moeder? Nee dat kwam nooit in mij op. Niet dat ik niet van kinderen hield, integendeel zelfs. Niet voor niets dat ik op een gegeven moment voor leerkracht ben gaan studeren. Maar ik zag mezelf niet als moeder. Om eerlijk te zijn denk ik dat vooral mijn onzekerheid hierin mee werkte. Want ik dacht simpelweg gewoon dat ik een slechte moeder zou zijn. Dus daarom sloot ik dat hoofdstuk bij voorbaat af.
Alweer vier jaar moeder
En toch ben ik inmiddels alweer meer dan vier jaar moeder. Hoe gek kan het leven lopen?! Van absoluut geen kinderen willen, naar rammelende eierstokken. Tot wel twee keer toe. Ik ben moeder van twee pracht kinderen (dat zegt elke moeder volgens mij). En ik kan me ook niet meer indenken geen kinderen te hebben. Om geen moeder te zijn… Gek is dat.
Lees ook: Tijdens mijn eerste echo voelde ik… niets
Waarom die plotselinge ‘change of mind’?
Waarom ik opeens van geen kinderen naar twee kinderen ben gegaan is eigenlijk heel simpel.
Ik kwam de juiste man tegen.
In mijn leven heb ik genoeg vriendjes gehad. Van serieuze relaties tot friends with benifits. Maar bij niemand had ik het gevoel daar ooit kinderen mee te willen. Wel zag ik met sommigen van hen een toekomst. Maar in die toekomst was ik nooit een moeder. Totdat mijn man (weer) in beeld kwam. Met hem zag ik niet alleen een toekomst, ik zag hem als mijn man. Sterker nog, ik zag hem als vader van mijn kinderen. Wat natuurlijk ook betekende dat ik dan zelf ook moeder zou zijn.
Moet je me nu eens zien!
Ondanks dat ik nog steeds af en toe het gevoel heb geen goede moeder te zijn. En ik me af en toe af vraag waar ik aan begonnen ben. Is dit, het moederschap, echt het mooiste wat er is. En eigenlijk ook wel het meest dankbare. Ik ben er dankbaar voor dat ik moeder heb mogen worden. En dat ik twee geweldige kinderen groot mag brengen samen met mijn man.
Ik wilde geen kinderen.. en moet je me nu eens zien!
Wilde jij altijd al kinderen?
Barbara zegt:
Ja, ik heb vanaf kinds af aan moeder willen worden, enkel was bij mij de reden voor wat later mama worden (met 33ste) dat ik dacht geen moeder te mogen worden… Hoe anders kan het lopen! Elke dag dat ik dametje zie straal ik van trotst dat het toch zo mocht zijn.
Karin zegt:
Herkenbaar. Ik riep dit ook altijd heel hard, zelfs toen ik Erik al kende en we verkering hadden. Maarja, toen kreeg ik neefjes en nichtjes. En daar kwamen de rammelende eierstokken ????
Claudia Diependaal zegt:
Ik was 15.5! 28 jaar geleden, was ik voor het eerst zwanger. Ik heb het tot mijn bevalling voor me gehouden. Ik wilde pas kinderen rond mijn 35e eerst carrière maken! Tja dat liep dus anders. Ik heb nu 3.5 prachtige kinderen. Mijn stiefdochter zie ik ook als mijn eigen dochter! Maar er zit maar een half jaar tussen mijn bijna 28 jarige dochter en haar! Ik ken haar al sinds ze 10 is. Ik heb ook nog 2 zonen van bijna 20 en bijna 15. En al 3 keer oma. 1 keer van mijn eigen dochter Faye wordt 21 oktober alweer 4. En mijn stief zo legt het wel makkelijker uit ???? heeft een jongen van 7 en een meisje dat 18 augustus een jaar wordt. Ik heb niet gestudeerd wat ik wilde. Ik wilde graag op de OK werken. Als wat wist ik toen nog niet maar ik ben alsnog op mijn 28e verpleegkundige geworden met de jongste in mijn buik mijn diploma uitreiking gehad ????. Het is maar goed dat wat ik wilde nooit gebeurt is! Met 35 kinderen. Dan had ik er nu geen 1 gehad! Ik weet nu een jaar of 8 dat ik al 17 jaar MS heb ????
Patricia zegt:
Ik heb heel lang getwijfeld. Schreef daar mijn blog over. En nu komt in voorjaar De TwijfelMoeder uit. Een boek waarmee ik twijfelende dames en heren ondersteun.
Jacqueline zegt:
Ik kan het me helemaal voorstellen dat dat gevoel pas komt als je de juiste man ontmoet. Gelukkig kwam ik die al tegen toen ik 18 was. Niet dat we er meteen voor gingen, maar had het niet erg gevonden als ik toen al zwanger was geworden.
Kim zegt:
Wat mooi en ontroerend.
Kim zegt:
Oh, en het antwoord op je vraag is: ja! 🙂 Mijn dochter zegt ook al sinds ze 2 is dat ze later Mama wil worden, na de geboorte van haar zusje twijfelde ze even, maar inmiddels weet ze het weer zeker. Ik ben wel benieuwd hoe jouw dochter hier in staat.