Afgelopen tijd zijn er meerdere mama’s geweest die iets geschreven hebben over het hebben van een prenatale of postnatale depressie. Zowel Minke als Saskia schreven dan ook dat ze het taboe willen doorbreken en dat ze mede door mij overtuigd waren om het te delen met de wijde wereld. Dit is iets waar ik heel trots op ben omdat het ook de insteek was waarom ik het überhaupt deelde op mijn blog.
Wel voel ik me ook enigszins schuldig omdat ik de laatste tijd maar weinig geschreven heb over mijn postnatale depressie en hoe het ermee gaat. Ik wil open en eerlijk zijn (en blijven) op mijn blog dus ook over dit onderwerp. Toch vind ik het erg moeilijk om op papier te zetten wat er in me omgaat. Ik heb er zelfs al moeite mee om dit aan mezelf toe te geven of aan mijn man, laat staan hier op de blog.
Vaak las ik blogs van Marion waarin ik me enorm herkende. Dat heb ik ook, dacht ik bij het lezen. Maar als ik het dan zelf wilde opschrijven of bedenken waarom het op mij van toepassing was dan wist ik het niet. Alsof ik het wegstopte. Nou ja, niet alsof.. Ik stopte het weg. Want ik had toch ook veel gelachen die dag. En ik heb toch ook zoveel leuke dingen. Dus depressie? Nee joh, onzin. Ik was daar allang vanaf.
Daarom wilde ik ook graag afbouwen en dit meldde ik dan ook bij mijn psychiater. Mijn Sociaal Pedagogische Hulpverlener vond het ook een goede idee, maar mijn psychiater niet! Wat voelde ik me rot toen ik dat hoorde. Ik vond het ook een onzin eigenlijk, want ik voelde me toch goed en gelukkig.. Dat ik ondanks dat alles toch nog vanalles achter een masker verstopte had ik niet door. Of dat stopte ik ook weg, dat kan ook.
En toen.. kwam de man met de hamer! Afgelopen weekend ramde hij me keihard tegen mijn hoofd en vloog het masker af. Wat voelde ik me down en vreselijk. Ik vond niets leuk, had nergens zin in en dat terwijl er zulke leuke dingen op het programma stonden. Ik blafte mijn man af en viel uit om kleinigheden. Het uit bed komen kostte me veel te veel energie en ik voelde me gewoon niet mezelf.
Dus ja, hoe het gaat met mij en mijn depressie? Nou ik en mijn depressie zijn er nog steeds en we vechten nog steeds tegen elkaar. De ene keer wint de depressie, de andere keer win ik…
Meer lezen over (mijn) postnatale depressie?
Marion zegt:
Het is zwaar, lieve Nicole, maar echt, zet dat masker niet meer op meis. Ik weet hoe het is en al zal iedereen zeggen dat het niet zo is, je kan zelfs voor jezelf dat masker opzetten. Ik had mezelf op een gegeven moment, net als jij, ervan overtuigd dat het gewoon helemaal goed met me ging. Nuh uh… echt niet. Je moet er helemaal doorheen en don’t worry, dat kan jij. Dat kunnen wij! We zijn nog jong genoeg, hebben nog een prachtig leven voor ons en met de nodige hulp van professionals en onze omgeving, komt het echt goed. Vergeet niet dat je ook af en toe mag toegeven aan de slechte dagen. Ik weet dat dat voor jou ietsje ingewikkelder dan voor mij, want je hebt een kleine, een gezin, huisdieren etc., maar toch hoef je je niet altijd groot te houden. Komt echt goed en als je een keer je ei kwijt wilt, you know where to find me. Liefs.
Milou zegt:
Ik zie het onderwerp inderdaad steeds meer verschijnen op verschillende blogs en dat taboe doorbreken is goed! Ik vind het dapper dat je je strijd met ons deelt. Blijf vechten want je komt dat absoluut te boven. Ik heb bewondering voor je!
Anita zegt:
Even een hele dikke knuffel meis! Maskers zijn soms even fijn maar je moet je er niet helemaal achter gaan verschuilen. Daar heb je namelijk ook jezelf mee! Je gaat gewoon samen met je hulpverleners de strijd aan en uiteindelijk win je deze ook. Al moet je soms even over hobbels heen, de dalen worden steeds minder heftig en de pieken blijven langer aan! You can do this!
Jess zegt:
Knap dat je dit zo kan verwoorden en aan jezelf kunt toegeven. Het lijkt me een hele moeilijke strijd. Het enige dat ik inmiddels wel weet, is dat maskers niet werken op langere termijn. Ik heb geen ervaring met depressies maar wel met PTST en ik kon pas echt gaan genezen toen ik stopte met wegrennen voor mijn gevoelens. Het zal met ups en downs gaan maar je komt er wel. It’s a rocky road but it’s worth it. Dikke knuffel! X
Mariël I Uit & Thuis met Kids zegt:
Knap dat je dit allemaal zo mooi op ‘papier’ kunt zetten. En echt…uiteindelijk komt het helemaal goed en zul je hier sterker uitkomen. Helaas heb ik hier ook ervaring mee alleen heb ik niet het lef om hier over te bloggen. Wat mij destijds ook heel erg heeft geholpen is veel bewegen, heel gezond eten en veel slapen. Sterkte!
Henny zegt:
Sterkte gewenst! Goed dat je erover schrijft.
Jenn zegt:
Knap dat je er zo open over durft te schrijven. Dikke knuffel!
Sonja zegt:
Heftig! Ik heb zelf best last van de hormonen nog, maar depressief gelukkig niet. Wel van dichtbij meegemaakt, ik vond dat heel heftig. Ik hoop voor je dat je er snel bovenop bent, dat zal met vallen en opstaan aan. Blijf vertrouwen hebben, het komt echt goed!
Meike zegt:
Goed dat je hier zo mooi over kunt schrijven. Voor andere moeders denk ik heel fijn om te weten dat ze niet alleen zijn. Sterkte.
Vlijtig Liesje zegt:
En nu maar wachten tot jij definitief wint!
Marlieke zegt:
Heftig zeg. Ik hoop dat snel het positieve het van het negatieve gaat winnen en dat off days gewoon maar offdays zijn. Uiteindelijk kom je er sterker uit! Knuffel voor jou!
Marieke zegt:
Het is zwaar, maar blijf vechten..uiteindelijk win je voor eens en voor altijd!
Zo knap hoe je hier mee omgaat! Denk aan jezelf en geniet van je prachtige meisje, het komt goed, ik weet het zeker!
Liefs en een dikke knuffel voor jou!
Jackelien zegt:
Je komt er wel lieve schat, dat weet ik zeker!
Door dit op te schrijven ben je al weer een stap verder!
Dikke kus
Miranda zegt:
Knap dat zo openlijk deelt. Ik denk…en zie dat ook bij mensen uit mijn omgeving dat de mindere periodes terug blijven komen. En dat is ook niet gek. Zelfs zonder in een depressie zitten hebben we weleens van zulke dagen. Het erkennen is veel belangrijker en elke keer dat jij wint is er één!
Xaviera zegt:
Goed van je dat je er weer over schrijft. Die laatste zin heb je heel mooi verwoord. Veel sterkte meid!
Marijke zegt:
En uiteindelijk win jij het definitief! For sure!
En ik moet zeggen, echt super knap dat je zoiets persoonlijks deelt!
Odile zegt:
Uit eigen ervaring weet ik dat (te snel) afbouwrn/ stoppen een heel slecht effect kan geven. Als het dan toch niet gaat zonder, kan het je een enorm gevoel van falen geven. Ik zou zeker naar je psychiater luisteren. Misschien is het een idee, als je toch wilt proberen af te bouwen, dit in de zomer te doen. Wat meer zonlicht heeft zoals je wellicht al weet een positieve invloed op je mood. Of doe het als je leuke dingen in het vooruitzicht hebt en veel mensen om je heen. Heb je de Philips lamp al geprobeerd? Je mag me altijd een berichtje sturen als je graag ervaringen wilt horen. Je doet het goed, geef het tijd, dan kom je er alleen maar sterker uit! Een dip is echt niet erg, onthoud dat. Mensen die beter weten weten dat dit niet met een aantal weekjes over is.
Frederique zegt:
Wat een prachtige blog heb je en wat ben je open. Dat siert je enorm.
Liefs,
Frederique
Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:
Wat een lief compliment!