Ik ben meer introvert dan ik altijd dacht

Ik heb jarenlang gedacht dat ik een echte extravert was. Ik had altijd mensen om me heen. Veel vriendinnetjes en vriendjes. Was altijd van de partij met feestjes (achteraf was dat iets genuanceerder, maar zo voelde het wel). En ik was ook altijd ‘aanwezig’. Dat stond ook altijd op mijn rapporten van de basisschool. “Nicole is (te) aanwezig” of “Nicole zou wat minder moeten kletsen in de klas”. Echter ben ik erachter gekomen dat dit eigenlijk slechts een rol was die ik speelde. Ik deed waarvan ik dacht dat het van me verwacht werd. Ik deed het niet omdat ik ook echt zo’n extravert persoon ben, maar omdat het zo hoorde. Zo voelde dat toen, heel onbewust wel hoor.

Ik ben helemaal niet extravert

Inmiddels ben ik er achter gekomen, grotendeels ook wel door deze rare tante Cor tijd, dat ik helemaal niet zo extravert ben. Dat ik eigenlijk veel meer naar de introverte kant neig. Ik ben geen echte introvert, maar zeker ook geen extravert. Ik zit er tussenin, een ambivert noemen ze dat ook wel.

Een ambivert

Wanneer je ambivert bent dan betekent dat eigenlijk dat je karakter niet standaard in het hokje van een introvert, maar ook niet van een extravert past. Jouw persoonlijk is meer genuanceerd in vergelijking met mensen die zich wel scharen in een van die hokjes. Zo vind ik het bijvoorbeeld echt heerlijk om alleen te zijn. Vroeger vond ik alleen zijn moeilijk, maar dat was meer omdat ik als puber zijnde bang was iets te missen. Ik was bang om buitengesloten te worden. Dus als ik alleen was dan voelde ik die onzekerheid over mezelf. Echter vind ik sociale contacten hebben ook belangrijk.

Ook kan ik in een tweestrijd zitten wanneer ik bijvoorbeeld lekker thuis op de bank een filmpje kijk en iemand me vraagt om mee uit te gaan. Beide opties vind ik eigenlijk prima. Wat ik dan kies is echt afhankelijk van mijn stemming. Terwijl een introvert altijd liever thuis blijft. En een extravert niet eens op die bank dat filmpje kijkt, maar liever altijd lekker op pad is.

Fijn om te weten

Het is misschien gek dat ik het zo fijn vind om te weten in wat voor een ‘hokje’ ik pas. En toch is dat dus zo. De afgelopen jaren heb ik steeds meer de echte Nicole leren kennen. Juist door te lezen over dingen zoals introverte mensen en extraverte mensen ging ik mezelf in dingen herkennen. Ook heb ik mezelf leren kennen door de diverse lockdowns die er waren. Ik was (om even heel ongenuanceerd te zeggen) op mezelf aangewezen. En kwam er toen, ook in gesprekken met anderen achter, dat dingen die ik vroeger deed niet altijd bij me paste. Of dan zag ik in hoe mijn ambiverte kant juist mijn acties verklaarde.

Zo ben ik dol op feestjes. Normaal gesproken is hier ieder jaar in het dorp de Heise Bierfesten. Een mega groot feest waar duizenden bezoekers op af komen. Daar ga ik ook altijd graag heen. Echter is er wel een reden dat ik niet middenin het feestgedruis sta maar eigenlijk altijd het liefst een plekje achteraan in de tent heb. Daar is ruimte, daar is niet de massa en daar kan ik lekker doen en laten wat ik wil. Hier zie je heel duidelijk de extravert: de sociale kanten zijn belangrijk, maar ook de introvert: niet te druk en liever op mezelf.

Ik vind het mooi dat ik dit nu heel duidelijk voor mezelf heb. Want het zorgt ervoor dat de keuzes die ik maak in mijn leven ook daarop gebaseerd zijn. Ik weet nu bijvoorbeeld dat wanneer ik een drukke dag heb, ik in ieder geval de dag erna niets moet plannen. Ik heb die tijd dan echt nodig om bij te komen en weer op te laden.

Hoe zit het met jou? Ben jij meer extravert of introvert? Of ben je net als ik toch een ambivert?