Ik ben inmiddels al meer dan een jaar getrouwd met de liefde van mijn leven. Toch heb ik niet eerder stilgestaan hoe het voelt om getrouwd te zijn. Dat komt waarschijnlijk doordat we er al zo snel na de bruiloft achter kwamen dat ik zwanger was. Het zwijmelen over de bruiloft en over het getrouwde leven duurde maar heel kort, want opeens groeide er een mensje in mij. Aangezien ik wel echt mijn droombruiloft heb gehad en het de meest fantastische dag is geweest wil ik daar vandaag nog even kort op terug blikken en vertellen hoe het voelt om getrouwd te zijn…
Mijn man ken ik al jaren, zelfs al voordat we een stel waren kende ik hem al. Maar niet echt. Want wanneer kun je eigenlijk zeggen dat je iemand kent? Je weet misschien wie iemand is, weet wat dingetjes over diegene.. Maar iemand echt kennen is een ander verhaal. Daarom zal ik het anders formuleren: ik wist al een aantal jaar wie Bart was, totdat ik hem echt leerde kennen in het begin van onze relatie.
Ik kwam erachter dat Bart een gevoelsmens was, een familiemens en een krachtige man. Hij is niet iemand van de vele woorden, of hij moet wat biertjes op hebben dan zevert hij erop los. Ook zonder biertjes trouwens, maar dan heeft hij wat tijd nodig. Geef hem een half uurtje in gezelschap en zodra hij zich helemaal fijn voelt dan zal je dit zeker merken.
Doordat ik hem zo heb leren kennen besefte ik me dat dit de man was waar ik oud mee zou willen worden. Ik besefte me dat ik kinderen met hem zou willen en bovenal, ik wilde met hem trouwen. Wat een geluk voor mij want hij wilde dit ook allemaal en vroeg me dan ook ten huwelijk in 2012.
Er zijn genoeg mensen die het trouwen niet zien zitten en mij dan ook vragen waarom ik wilde trouwen. Vooral omdat ik vroeger altijd riep dit nooit te willen. Dat roepen was nergens op gebaseerd, ik was gewoon de juiste persoon niet tegen gekomen. Trouwen geeft mij een bepaald gevoel van geborgenheid. Het is puur gevoelsmatig, want ik besef me heel goed dat dit papiertje niets zal doen als het gaat om bij elkaar blijven. Daar deden we het ook niet voor…
En nu we getrouwd zijn weet ik dat ik de juiste keus heb gemaakt. Want voelt het nu anders om getrouwd te zijn? Vanuit mijzelf kan ik daar alleen maar volmondig JA op beantwoorden. Nadat wij beide onze geloftes lieten voorlezen en we elkaar het ja woord gaven voelde ik me al anders. Ik zou vanaf dat moment de naam dragen van mijn man en niet alleen dat, ik voelde een grote verbondenheid met hem. Wij zijn vanaf dat moment, 24 mei 2013, één familie en voor altijd aan elkaar verbonden.
Disclaimer: ik beschrijf hoe het voor mij voelt. Voor mij is het iets heel speciaals en ik denk zelf dat ik zonder te trouwen me niet zo verbonden zou voelen. Toch blijft dit voor ieder zijn of haar keus. En dat respecteer ik zeker!
Ben jij getrouwd? Zo ja, voelt het voor jou anders?
Maike zegt:
Leuk om je foto’s te zien! Ik ben ook getrouwd en vind het heel fijn. Alleen al om dezelfde naam als mijn zoontje te hebben. We zijn een gezin, heel fijn!
Petra zegt:
Ik snap wat je bedoelt. Herken het ook wel een beetje maar wel in mindere mate. Maar dat komt denk ik doordat wij eerst kinderen kregen. Toen voelde ik de enorme verbondenheid al. Wij trouwden om ons geluk met dierbaren om ons heen te delen. En ja door de achternaam voel het ook alsof we een echt gezinnetje zijn.
Kelly Caresse zegt:
Oeh ik krijg helemaal de mooie kriebels van je artikel! Zo’n update hoop ik over zo’n 9 maanden te kunnen schrijven, jullie zijn een mooi stel!
Madelon zegt:
Wat een lief artikel <3 ik ben al weer heel wat jaartjes getrouwd en ik kan er me helemaal in vinden wat je zegt dat het huwelijk het gewoon specialer maakt. Een extra verbond samen.
Miranda zegt:
Ik herken dat gevoel wel. Ik riep altijd dat ik niet wilde trouwen. Nergens voor nodig. Mijn man 😉 en ik zijn al 12 jaar samen. Ik ken hem al 13 jaar. Maar we zijn pas (bijna) 2 jaar getrouwd. Het voelt toch anders. Specialer. Meer verbonden en ook een beetje meer volwassen op een gekke manier haha! Ik ben in elk geval heel blij dat we getrouwd zijn!
Leuk artikel:)
Vlijtig Liesje zegt:
Ja ik ben getrouwd! Het voelt definitiever vind ik.
Mama van Vesper zegt:
ik wil ook graag trouwen… en ik heb het gevoel dat het niet zo lang meer zal duren 😉
Sas zegt:
Ik heb altijd al willen trouwen en ben dan ook super blij dat dit 2 jaar met mijn man is gebeurd <3
Ik heb er ooit een blogpost over geschreven met als laatste zin: 'Het voelt niet anders, maar wel gelukkiger'
Michelle zegt:
Mooi omschreven. Vroeger wou ik nooit trouwen totdat ik mijn vriend leerde kennen. Ondertussen zijn we alweer 7 jaar samen en daarvan 2 jaar verloofd. 22 Mei 2015 wordt onze dag 😉