Het verhaal van het verdwenen sokje

Er was eens….

Zo begint elk sprookje toch? Nou dit verhaal lijkt op een sprookje, maar helaas, het is de werkelijkheid. Het advies is dan ook om dit verhaal alleen te lezen als je een sokje bent boven maatje 37. Dan ben je veilig. Ik heb je gewaarschuwd!

Er was dus eens een piepklein sokje. Dit sokje lag samen met zijn broertjes en zusjes maandenlang te spelen, dromen en kletsen in een donkere ruimte. Het was er geweldig! Het sokje hield van de donkere ruimte en van zijn broertjes en zusjes. Er was zelfs een broertje wat er precies zo uitzag als hemzelf. Een tweeling noemden ze dat. Al zijn andere broertjes en zusjes hadden ook zo’n tweeling, maar niemand, behalve zijn tweeling zag er zo uit als het sokje.

Bol AlgemeenBol Algemeen

Heel af en toe werd de donkere ruimte verlicht en kwam er opeens een grote mensenhand op hem af. Stokstijf bleef hij dan liggen en de hand ging, na een kleine aai, weer snel weg. Het sokje zuchtte telkens weer van opluchting. Hij had namelijk wel eens verhalen gehoord van de andere sokjes dat zodra ze de donkere ruimte zouden verlaten ze aan een babyvoet vast zouden zitten. Dat was dan nog niet het ergste, nee de baby zou dat niet leuk vinden en trok dan vaak de sokjes van de voetjes af! Gelukkig was dit niet het geval voor hem en zijn broertjes en zusjes.

Tot op een dag de donkere ruimte verlicht werd en de grote mensenhand sokjes uit de ruimte haalde. Er was totale paniek onder de sokjes want niet alle sokjes kwamen terug. Degene die wel terug kwamen hadden de wildste verhalen over snuffelende konijnen, likkende hondentongen en een kermisattractie waarbij ze in het water met sop rondjes draaiden. Soms wel voor een uur lang! Helemaal dol waren de sokjes wanneer ze eruit kwamen.

Het sokje kroop steeds meer in een hoekje want hij wilde echt niet uit de ruimte. Doodeng vond hij het. Maar helaas, op een dag was het ook zijn beurt. Samen met zijn tweeling werd hij uit de donkere ruimte gehaald en aan de babyvoetjes gedaan. In het begin ging het nog wel. Het sokje ging vaak op en neer want de voetjes trappelden nogal veel. Opeens kwam er een babyhandje aan en begon aan het sokje te trekken. En hup, daar lag hij dan, in de kinderwagen. De grote mensenhand pakte het sokje weer op en hij ging gelukkig weer terug aan het babyvoetje. Zo ging het een paar uur door…

Totdat het echt mis ging.
Het babyhandje kwam weer en trok het sokje van het babyvoetje af. Dit keer belandde hij echter niet in de kinderwagen maar op een harde grijze steen. Een windvlaag kwam en het sokje vloog het gras in. He bah, het sokje werd nat. Maar goed, dat was niet erg want de grote mensenhand zou hem vast weer komen pakken. Het sokje wachtte en wachtte.. Maar niemand kwam. Uren gingen voorbij, dagen gingen voorbij en het sokje werd eenzamer en eenzamer.

En waar het verdwenen sokje nu is? Niemand weet het, de andere sokjes hebben hem nooit meer terug gezien!IMG_9354

Daar ligt het tweelingsokje. Eenzaam en wachtend op zijn broertje…

Deze blog kun je in de volgende categorieën vinden Persoonlijk,

Dit vind je misschien ook leuk om te lezen

Default ThumbnailJust a little peek #3 Default ThumbnailRillingen over mijn lijf.. Verrassing voor mn hubbie Geboortekaartje

Nicole is de eigenaresse van de blog Meisje-Eigenwijsje, vrouw van Bart en moeder van een vrolijke dochter genaamd Fay plus zoontje Milo. Naast schrijven houdt Nicole enorm van leuke uitjes, lezen en series kijken. Ook schrijft ze inmiddels, naast deze blog, ook voor andere bloggers en ondernemers teksten, ze redigeert ze en maakt ze SEO-proof.

19 reacties op “Het verhaal van het verdwenen sokje”

Reageren is niet mogelijk.