Het grote wachten is begonnen

De vluchttas staat klaar, het babykamertje is schoon en ingericht (op een paar details na) en de co-sleeper staat ook al naast mijn bed. Inmiddels ben ik ook alweer bijna 39 weken zwanger en kun je dus ook wel stellen dat het grote wachten is begonnen. 

De laatste loodjes

Zowel voor, tijdens als na mijn eerste zwangerschap hoorde ik altijd over ‘de laatste loodjes’ en ik kon me gewoon niet voorstellen hoe dat moest voelen. Bij Fay werd ik met 37 weken ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging plus ik lag toen ook al een week in het ziekenhuis, dus ik heb nooit dat gevoel gehad. Nu loop ik nog steeds rond, heb ik gruwelijk last van nesteldrang terwijl ik steeds minder kan en heb ik zo’n vaag ongeduldig gevoel.

Aan de ene kant mag hij van mij gewoon nu al komen, dan ben ik tenminste van alle pijn en kwalen af. Maar aan de andere kant geeft de gedachte aan de bevalling en de komst van een tweede kindje me nogal veel onrust.

Bol AlgemeenBol Algemeen

Negen maanden lang wachten

Het irritante is dat je dus eigenlijk negen maanden lang aan het wachten bent. Logisch natuurlijk want je wacht op de komst van je kindje. Maar ik doel eigenlijk op iets anders.

Wanneer je zwanger wilt worden ben je eerst aan het wachten tot het moment dat je een zwangerschapstest kunt doen. Tijdens die test wacht je op het moment dat je de uitslag af mag lezen. Mits je een positieve test hebt wacht je tot je eindelijk naar de verloskundige mag voor die alles bepalende echo. En is je test negatief dan begint het wachten weer tot de volgende poging.

Tijdens de zwangerschap zelf leef je ook van echo tot echo eigenlijk. Eerst de termijnecho, zal alles goed zijn? Is er een kloppend hartje? En is dat allemaal goed dan leef je naar de 20weken echo (of zoals in ons geval, naar de geslachtsbepaling). Zodra je baby dan ook weer is goedgekeurd wacht je weer tot het moment dat je baby levensvatbaar is. Tenminste, dat was bij mij zo. Eerst die 24 weken, maar het liefst nog de 28 weken en later de 37 weken. Want dan is je kindje geen prematuur meer mocht hij geboren worden.

En na die 37 weken.. Dan ben je dus aan het wachten tot ‘het’ begint.

Is het begonnen?

Al een aantal dagen word ik wakker met krampen in mijn buik wat doortrekt naar mijn rug. Aangezien ik bij Fay dus gruwelijke rugweeën heb gehad ben ik telkens op mijn hoede. Is het begonnen? Maar nee, het zet tot nu toe telkens niet door. Dus het zullen wel oefenweeën zijn of voorweeën ofzo. Of gewoon wat krampen die er niets mee te maken hebben haha. Ik weet het ook niet. Ik heb dit nog nooit gehad haha..

Dus broed ik maar weer lekker verder. En geniet ik van de vele bewegingen die ons mannetje nog steeds maakt. En de communicatie die onze dochter nu al heeft met hem. Want het is verbazingwekkend hoe die twee nu al op elkaar reageren. Daar geniet ik zo van. Kan dan ook niet wachten tot hij er eindelijk is en ik de twee echt samen mag bewonderen.. ♥

Deze blog kun je in de volgende categorieën vinden Moederschap, Zwangerschap,

Dit vind je misschien ook leuk om te lezen

Default ThumbnailHet is een… Default ThumbnailZwanger: goedbedoelde adviezen en opmerkingen De naweeën van een aanrijding Zwangerschapsyoga: iets voor jou?

Nicole is de eigenaresse van de blog Meisje-Eigenwijsje, vrouw van Bart en moeder van een vrolijke dochter genaamd Fay plus zoontje Milo. Naast schrijven houdt Nicole enorm van leuke uitjes, lezen en series kijken. Ook schrijft ze inmiddels, naast deze blog, ook voor andere bloggers en ondernemers teksten, ze redigeert ze en maakt ze SEO-proof.

29 reacties op “Het grote wachten is begonnen”

Reageren is niet mogelijk.