Wij hebben onlangs op school een groot overleg gehad. Dat is een overleg dat georganiseerd wordt om helder te krijgen welke extra ondersteuning voor jouw kind nodig is en wie dat het beste kan bieden. Bij dit overleg waren de leerkrachten, fysiotherapeut, ergotherapeut, iemand van jeugd en gezin en ik als ouder aanwezig. De voorkeur was er ook om de intern begeleider erbij te hebben, maar dat lukte helaas niet.
Dit overleg werd ingepland op verzoek van de ergotherapeut en de fysiotherapeut omdat ons zoontje qua beperking achteruit was gegaan op bepaalde vlakken. En omdat ze willen dat de eventuele extra ondersteuning op tijd in gang wordt gezegd met het oog op volgend schooljaar. Dit kan soms namelijk best even duren, dus is het goed om al op tijd in overleg te gaan.
Inhoudsopgave
Op het juiste moment
Het groot overleg kwam naar mijn idee echt op het perfecte moment. Het initiatief hiervoor werd eind vorig schooljaar al genomen, toen er nog vooral nog vragen waren over hoe gaat het nu met Milo op school en thuis. Puur om eens samen te komen en op elkaar af te stemmen. Echter veranderde de situatie van ons zoontje in de weken/maanden daarna dusdanig dat het groot overleg niet op een beter moment kon komen.
De belasting-belastbaarheid van ons zoontje door zijn beperking is namelijk totaal niet in balans. Hij geeft 200% op school waardoor hij daarna ‘op’ is. Dit zorgt er onder andere voor dat hij vrijwel elke dag in de rolstoel zit en dat hij vaker valt. Maar het betekent ook dat hij geen energie meer heeft voor de ‘leuke’ dingen. Dat hij niet kan afspreken met vriendjes. Dat hij al vroeg naar bed moet. Soms niet eens kan eten door de vermoeidheid. En dat hij ook qua communicatie en emotioneel veelvuldig vastloopt.
Belasting-belastbaarheid van ons zoontje
In het overleg heeft de fysio door middel van een mooie metafoor uit kunnen leggen hoe het eigenlijk zit met de beperking van mijn zoontje. Tenminste een gedeelte ervan. Wanneer wij als ‘gezonde’ mensen gaan zitten, lopen, staan, enzovoort kost ons dat niet veel moeite. Bij Milo is dat anders. Je kunt het bij hem zien alsof er aan alle kanten touwtjes aan hem vast zitten waar continu aan getrokken wordt. Of hij nu zit, staat of loopt.
Dit betekent dat hij dus 24/7 bezig is met zichzelf in balans te houden. Met blijven zitten, niet vallen, stilstaan. Je kunt je voorstellen hoeveel energie het kost wanneer dit dus continu gebeurd. Dingen die voor ons dus weinig energie kosten, zorgen voor een enorme belasting-belastbaarheid voor ons zoontje.
Extra ondersteuning
Nadat zowel de fysiotherapeut haar uitleg had gedaan en ik ook heb verteld hoe de thuissituatie is werd wel duidelijk dat er zeker extra ondersteuning moet komen voor Milo. School staat gelukkig erg open voor extra hulp en ondersteuning en ook zij willen er alles aan doen om het voor Milo beter te maken. Zodat hij ook na schooltijd nog energie over heeft voor andere dingen. En hij ook niet halverwege schooltijd niet meer kan.
Er is nu van alles in gang gezet, er worden overleggen gepleegd en er is zelfs al een aangepaste stoel die deze week aan school geleverd wordt. Het is voor ons als ouder heel fijn om te zien en merken dat wij niet de enige zijn die het beste voor ons zoontje willen. En ook fijn om te merken dat er gelukkig ook nog genoeg extra ondersteuning is.
Anja zegt:
Fijn dat hij zo ” gezien” wordt , thuis en op school! allemaal toppers zijn jullie!
Nicole zegt:
Ja dat is zeker fijn, dank je!