Meer aandacht geven aan postnatale depressie

Ik schrijf er al een tijd niet meer over maar het blijft een onderwerp die me bezig houdt. En dat is mijn postnatale depressie. Of ja, eigenlijk kan ik het zo niet meer noemen aangezien ik officieel niet meer depressief ben. Maar het zal altijd onderdeel van me blijven en ook altijd op de loer liggen. 

Door een privé gesprek op Facebook met een lotgenoot besefte ik me dat er best veel dingen zijn die ik nooit heb opgeschreven. Sommige dingen hield ik bewust privé, maar er zijn ook dingen die eigenlijk best opgeschreven mogen worden. En vooral gedeeld. Want als er één ding is wat ik me door dat gesprek weer besefte is dat ik er anderen mee kan helpen. Helpen doordat er herkenning gevonden wordt in mijn woorden. En helpen omdat er kracht uit geput kan worden.

De lotgenoot die ik sprak vertelde me hoeveel bewondering ze voor me had. Nu vind ik dat zelf maar gek want ik ben maar een gewoon persoon die niet veel meer bijzonders doet dan een ander. Maar juist doordat ik niet alleen het mooie deel, maar anderen ook deelgenoot maak van het minder mooie in het leven maakt dat mensen me graag volgen. En dat mensen dat pure en eerlijke dus ook bewonderen. Dat gesprek deed me daar weer even extra aan herinneren en daarom wil ik de komende tijd toch weer even aandacht geven aan de postnatale depressie die ik had en de nasleep die erop volgt.

Mocht je hier totaal geen zin in of behoefte aan hebben sla deze artikelen dan ook gerust over. Er komt genoeg online wat er niets mee te maken heeft. Maar mocht je herkenning willen, meer inzicht in hoe het nu werkelijk is/was of gewoon meer over mij te weten komen.. Dan lees gerust mee.

En zoals altijd.. vragen staat vrij. Dus schroom niet om je vragen dan ook te stellen. Je kunt via “postnatale depressie” in ieder geval alle artikelen lezen die ik er tot nu toe over geschreven heb.

8 reacties op “Meer aandacht geven aan postnatale depressie

  • Aandacht voor welke vorm van depressie verdient meer aandacht. Ik vind het altijd bijzonder om te horen als mensen een postnatale depressie hebben gehad. Wat lijkt me dat zwaar. Mijn depressie was na jaren eindelijk omder controle, voor de kindjes kwamen. Ik kan niet begrijpen hoe je je staande kan houden (want je moet wel met je kinderen) terwijl je een depressie hebt! Het geguigd van bijzonder veel kracht van al die moeders. Als het stigma ook nog eens verdwijnt en we er gewoon over kunnen praten en mensen het begrijpen zou het helemaal mooi zijn.

  • Depressies verdienen altijd de aandacht zolang er nog mensen onder gebukt gaan en daardoor in een isolement komen. Moedig dat je er over schrijft, dat kan helend werken maar is ook heel fijn voor anderen die er iets aan kunnen hebben. Doe je goed! Sterkte en geniet van je mooie gezin!

  • Ik vind het goed van je dat je het taboe doorbreekt. Zo zonde dat er maar weinig aandacht aan wordt gegeven, want ik denk inderdaad ook dat het lotgenoten kan helpen om ervaringen van anderen te lezen. Goed dat je het nog een keer onder de aandacht brengt.

  • Goed om daar aandacht aan te besteden. Ik denk dat het goed is voor iedereen om deze verhalen te lezen. Als je er mee te maken hebt als herkenning en voor alle andere voor het krijgen van meer begrip voor de situatie

  • Goed van je Nicole. Op mijn blog heb ik ook meerdere verhalen gedeeld van moeders met depressies. Zulke fijne reacties ontvangen van vrouwen die veel steun hadden aan de openharigheid van deze dames.

  • Ik vind het knap dat je blogs over dit onderwerp deelt. Herkenning is soms het belangrijkste dat er is. Weten dat je niet alleen bent, maar vooral ook zien dat het bij anderen goedkwam. Je hoeft maar één persoon hoop te geven. Taboe doorbreken is zo belangrijk, zeker in het geval van een prenatale of postnatale depressie. Durven praten is een eerste stap. En jij kan anderen daarbij helpen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *