Bang voor postnatale depressie?

Tijdens mijn eerste zwangerschap bedacht ik me nog dat ik graag binnen twee jaar ook twee kindjes wilde. Het leek me echt ideaal om weinig leeftijdsverschil te hebben tussen de kinderen. Ik wist ook wel dat er nadelen aan zouden zitten, maar de voordelen wogen zwaarder wat mij betreft. Toen ik eenmaal bevallen was en we in een rollercoaster terecht kwamen kwam ik daar al snel van terug. Niet vreemd ook aangezien ik zo’n twee jaar lang een postnatale depressie had. 

Maar ook na die twee jaar vond ik het behoorlijk spannend. Want wilde ik nog wel een tweede kindje? Of beter gezegd: durfde ik het wel aan? Twee kinderen was dan wel een beeld wat in mijn ogen als ‘compleet’ aanvoelde. En een broertje of zusje voor onze dochter leek me nog steeds erg leuk. Maar ergens bleef ik toch bang. Bang op herhaling. Herhaling van de zwangerschap, de bevalling, een doodziek kindje maar vooral ook bang op herhaling van de postnatale depressie.

Gelukkig had ik nog steeds iemand om mijn angsten hierover te uiten. Nadat ik me een aantal maanden eindelijk weer gelukkig voelde begonnen mijn eierstokken dan ook echt keihard te rammelen. Mijn wens voor een tweede kindje werd opeens groter dan de angst hiervoor. Dus we besloten om langzaam aan toch aan een tweede kindje te denken en een poging te doen.

Bang voor postnatale depressie?

Nadat ik bekend maakte voor de tweede keer zwanger te zijn kreeg ik al direct de vragen. Of ik niet bang was voor wéér een postnatale depressie? Ik vond de vragen op dat moment vrij vervelend omdat het vaak ook een eerste reactie was. Niet “wat leuk voor jullie” of “gefeliciteerd!”, nee vaker hoorde ik een “is dat wel slim”?. Maar ik begreep de vragen en opmerkingen ook wel. Want zelf vond en vind ik het ook spannend.

Het is ook niet voor niets dat ik nu extra gemonitord wordt. Ook mijn man houdt me extra in de gaten en ik zelf eigenlijk ook wel. Ik heb dan ook wel eens gedacht dat ik nu wellicht een prenatale depressie had. Omdat ik gewoon echt niet kon genieten van mijn zwangerschap. Maar inmiddels is die gedachte wel anders. Want ik heb nog steeds vele momenten dat ik liever die baby uit mijn buik zie dan erin. Maar ik kan toch ook wel genieten!

Wat deze zwangerschap me tot nu toe ook geleerd heeft is dat alle zwangerschappen anders zijn. Zo zat ik de vorige keer met 24 weken al in de ziektewet, nu werk ik gewoon tot aan mijn zwangerschapsverlof! Dus ik ga er vanuit dat de bevalling, de kraamweek en de periode daarna ook totaal anders gaan zijn. En ik dus ook geen postnatale depressie meer zal krijgen.

Het blijft natuurlijk even afwachten en goed in de gaten houden want een depressie kan door zoveel verschillende dingen getriggerd worden. Maar we gaan gewoon voor een gelukkige Nicole. Eentje zonder depressie en op een roze (of ja blauwe in dit geval) wolk!

De uitgelichte foto komt van Shutterstock.

18 reacties op “Bang voor postnatale depressie?

  • Goed dat je er wel mee bezig bent en hulp hebt ingeschakeld om in de gaten te worden gehouden. Maar ik denk wel dat je het nu direct zult herkennen en sneller je bewust bent mocht het fout gaan.

  • Goed dat iedereen er extra oplet. Voordat wij voor een derde gingen hebben wij ons zelf ook vaak de vraag gesteld of het wel verstandg was. Niet omdat ik een depressie kreeg maar omdat ik zo ziek was in die zwnagerschap. Toen ik bekend maakte dat ik zwanger was van de derde zei iedereen “ik hoop dat je nu niet zo niet word”. Mensen onthouden het toch. Fijn dat de zwangerschap nu zo anders verloopt en ik hoop dat je dadelijk op een mega roze ( blauwe 😉 ) wolk komt te zitten en dat je het tegenovergestelde van de vorige keer ervaart.

  • Wat naar dat mensen dat als eerste reactie gaven. Alsof je niet een weloverwogen keus hier in gemaakt hebt.
    Dit keer komt het vast goed met de blauwe wolk 😉
    Geniet van je laatste werkweek! X

  • Ik sluit me volledig bij Nicole aan! Had ik destijds maar zulke goede begeleiding gehad! Na de diagnose van ons eerste kind, viel ik keihard van die roze wolk en had ik misschien ook wel een postnatale depressie maar nooit vastgelegd is door wie dan ook. 8 mnd na de bevalling zag ik dan eindelijk een psychotherapeut! Ik wil jou situatie absoluut niet bagataliseren hoor, Nicole…maar onthoud: het kan altijd erger! Ik hoop dat je er zonder ‘kleerscheuren’ van af komt dit keer! ??✨Power to you!

  • Ik denk dat, alleen al omdat je er zo bewust mee omgaat, de kans kleiner is dat dat nog eens gebeurt. Ik duim alvast voor je dat je er verder kan van blijven genieten !

    • Helaas is bewust ermee bezig zijn geen kans verkleiner, aangezien een depressie hele andere oorzaken heeft (oa hormonale..). Maar wel fijn dat er goed naar gekeken wordt!

  • Heel goed dat je (jullie) het goed in de gaten houden. Is voor mij in zekere mate heel herkenbaar, maar gelukkig hier ook gewoon een hele happy mama. Ook al ken ik je niet persoonlijk, ben toch trots op je! Ik begrijp als geen ander dat het niet altijd alleen maar leuk is. ?

  • Goed dat je het zo goed in de gaten houd. Ik begrijp je angst wel. Sowieso is iedere zwangerschap bevalling, kraamtijd en baby anders en hopelijk ga je dit keer voor 300% genieten zodra de kleine man er is! 🙂 Ik gun het je van harte!

    • Nee dat klopt.. Maar ik heb wel vergrootte kans daarop. Heb al zoveel moeten missen/inleveren de vorige keer. En ook nu al weer dingen. Hoop gewoon echt op een klein beetje geluksgevoel..

  • Dat je al gesprekken hebt en je bewust bent van het feit dat je hier gevoelig voor bent daar win je al veel mee! Geen bevalling is hetzelfde dus ik gun je een rustige fijne start met de kleine man.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *