Onlangs is mijn galblaas operatief verwijderd. Van tevoren was ik best gespannen en wilde ik graag meer over deze galblaas operatie en het herstel weten. Daarom besloot ik om zelf mijn eigen ervaring te delen, zodat anderen die ook geopereerd moeten worden zich kunnen voorbereiden.
Inhoudsopgave
Galsteen aanvallen
Een aantal jaar geleden kreeg ik voor het eerst een galsteen aanval. Op dat moment wist ik nog niet wat het was, alleen dat het heel erg pijn deed. Gelukkig gebeurde het maar twee keer en heb ik er daarna geen gehad. Tot eind augustus/begin september dit jaar. Voor wie ooit een galsteen aanval heeft gehad weet hoeveel pijn dit doet. Wie het nog niet gehad heeft (en ik hoop voor je dat dit ook nooit gebeurd), het voelt ongeveer als een bevalling. Maar dan zonder een mooi lief resultaat.
Ik had de hele week al pijnaanvallen, maar deze zetten niet door. Echter in het weekend kreeg ik een pijnaanval waarbij ik over de grond kroop van de pijn. Hier kun je lezen over mijn bezoek aan de huisartsenpost en de galsteen onderzoeken die ik daarna kreeg.
Bij een galsteenaanval kunt u niet stil blijven zitten. U ligt te rollen, te draaien of loopt heen en weer van de pijn. De pijn kan er een paar minuten zijn en dan weer weggaan. De pijn kan vaak terugkomen. Soms blijft de pijn veel langer achter elkaar. U kunt misselijk zijn van de pijn. U kunt zelfs overgeven van de pijn. Bron.
Galblaas operatie
Omdat er veel galstenen in mijn galblaas te zien waren met de echo en de galsteen aanvallen echt onmenselijk veel pijn doen besloten we om de galblaas te laten verwijderen. Het duurde even voordat de galblaas operatie gepland kon worden maar op 17 november was het eindelijk zover.
Om 9 uur in de ochtend moest ik me melden in het Anna Ziekenhuis in Geldrop. Helemaal nuchter, al had ik iets voor 7 uur in de ochtend wel nog wat slokken water gedronken. Dat mag ook nog, tot 2 uur van te voren. Eenmaal aangekomen werd ik geïnstalleerd op een kamer voor 4 personen en werd me verteld dat ik ingepland stond om 11 uur qua operatie. Het kon echter ook eerder zijn want het was rustig.
Helaas hoorde ik om 11.20 uur dat de galblaas operatie was uitgesteld, om half 1 zou ik nu aan de beurt zijn. Om 11.50 uur werd ik naar de holding ruimte gereden om daar een infuus te krijgen en door te gaan naar de operatiekamer. Echter ging ik pas om 12.50 uur vanuit de holding naar de operatiekamer waar ik ook nog zo’n 20 minuten heb moeten wachten totdat ik onder narcose gebracht werd.
Om 14 uur was ik op de uitslaapkamer en kwam ik half bij. Wat een naar gevoel is dat. Ik had heel veel pijn, voelde me heel duf en hield mijn ogen maar niet open. Er werd van alles verteld aan me, maar niets drong binnen. Een tijdje later kon ik mijn ogen gelukkig wel open houden, maar was de pijn er nog steeds. Daar kreeg ik dan ook extra pijnstilling voor door mijn infuus.
Ook bleek ik een zuurstofkapje op te hebben omdat mijn zuurstof veel te laag was. Deze veranderde in een neusbrilletje, wat echt veel fijner is. Zo kon ik toch praten en zelfs een waterijsje eten. Ik had namelijk een enorm droge mond. Om 15.20 uur brachten ze me naar de afdeling. Een andere als waar ik eerst geinstalleerd was, want ik moest namelijk toch een nachtje blijven. De zuurstofdaling tijdens de operatie en ook daarna was zorgwekkend. En dat in combinatie met mijn slaapapneu was een reden om een nachtje te blijven.
Om 16.15 uur kreeg ik pas voor het eerst echt eten en drinken. Een beschuitje met kaas, water en appelsap. Wat smaakte dat lekker zeg!! Ook kreeg ik het potje te zien met daarin alle galstenen die in mijn galblaas zaten. Wat waren het er veel!
Het herstel na de galblaas operatie
Op het moment van schrijven ben ik nog steeds niet helemaal herstel van de galblaas operatie. Het is inmiddels twee weken en 2 dagen geleden dat ik geopereerd ben. De eerste dagen kon ik vrijwel niks. Ik had hulp nodig bij het opstaan, of dat nu van de bank, stoel of het bed was. Ik had nog steeds pijn maar had voor de eerste dagen daar wel naproxen voor gekregen.
Wel merkte ik dat het elke dag een klein beetje de goede kant op ging. Na vijf dagen dacht ik dat ik wel even naar de winkel kon met mijn man voor een cadeautje voor mijn vader. Dat lukte wel, door het winkelwagentje als rollator te gebruiken, maar de rest van de dag lag ik weer op de bank. Ik voelde mijn wondjes (5 stuks in totaal) enorm plus ik was gewoon doodmoe.
Na een week (plus een dag) ging ik met mijn gezin naar een fotograaf in Tilburg wat een uur rijden is. Eigenlijk had ik alleen dit uitje moeten doen en daarna weer lekker op de bank of in bed moeten liggen. We hadden echter nog wat dingen nodig en dus gingen we naar het winkelcentrum in Eindhoven. Daarna gingen we ook nog naar mijn schoonouders, gelukkig was dat alleen zitten. Ik merkte na al deze activiteiten (ook al was het veelal gewoon zitten) dat dit echt teveel was geweest.
Dat is dan ook wat ik nu nog het moeilijkste vind: doseren. Ik kan wel weer dingen doen, maar allemaal met mate. Het is alleen het maat houden wat ik nog moeilijk vind. Doe ik teveel dan merk ik dat vaak naderhand pas. Dit resulteert in wat pijn en vooral hele erge vermoeidheid. Het lijkt dan ook alsof ik na de operatie helemaal geen conditie meer heb. Dat moet weer langzaamaan opgebouwd worden.
Er staat qua herstel ook zo’n 6 weken voor een galblaas operatie totdat je weer helemaal herstelt bent, dus ik heb nog even te gaan.
Jenn zegt:
Oh wat rot dat het herstel zo lang duurt 🙁 Ik moest wel nog een week van die vieze enorme antibioticapillen slikken, maar veel pijn na de operatie heb ik gelukkig niet gehad. Ik ben wel altijd heel lang moe na narcose, en dat was voor mij de tweede keer in ongeveer een half jaar tijd, dus dat was wel heftig, maar verder viel het mij alles mee.