Mijn eerste geboortereportage

Afgelopen dinsdag mocht ik voor het eerst een bevalling fotograferen. Mensen hier uit de buurt hadden een oproepje op Facebook gezet en een kennis had mij getipt aan hun. Tijdens ons contact en de kennismaking vertelde ik al dat ik geen ervaring ermee heb maar dat ik het graag zou willen doen. Het gebrek aan ervaring was geen probleem, ze vonden de foto’s die ze van mij hadden gezien mooi dus vertrouwde er op. Heel erg spannend natuurlijk, maar ja, elke fotograaf begint met een eerste keer, dus ook ik.

Ik had enorm veel geluk, want de mama in kwestie werd ingeleid dus de datum stond redelijk vast. Toch blijft zoiets spannend want een bevalling valt gewoon niet te plannen! Een natuurlijk bevalling tenminste… Dus op de bewuste dag zorgde ik ervoor dat ik dichtbij het ziekenhuis was voor het geval dat. Ik had mijn nichtje J. gevraagd of ze op Fay kon passen mocht het nodig zijn en we spraken af dat ik er ook gewoon gezellig heen ging zodat ik daar kon wachten.

En wachten duurt op zo’n dag lang.. Ik heb geloof ik wel 100x op mijn telefoon gekeken om te zien of ik niets miste, mijn batterij was op een gegeven moment leeg dus ik moest hem al aan de oplader hangen. Op een gegeven moment zag ik dat er wat getypt werd en het leek uren te duren voor de tekst er kwam te staan.

Ik voelde me gewoon weer een tienermeisje dat net tegen haar crush wat gezegd heeft op MSN en nu wacht tot hij iets terug zegt…

Helaas was er nog niets aan de hand, tenminste er was wel wat ontsluiting maar nog erg weinig.

Tweeënhalf uur later echter hoorde ik mijn telefoon afgaan en scheen ik ook een berichtje gemist te hebben. Ze had opeens 10 cm ontsluiting, of ik kon komen!! Ik pakte direct mijn autosleutels, bedankte mijn nichtje nogmaals en vloog de deur uit. Wat baalde ik dat er bij het ziekenhuis een omleiding was, want ja.. ik was bang alles te missen.

Gelukkig was dat niet het geval. Sterker nog, ik heb gewoon nog 2 uur de tijd gehad voor de kleine man geboren werd. De mama in kwestie had namelijk met die 4 cm een ruggenprik gehad en die moest dus eerst uitgewerkt zijn voordat ze kon beginnen met persen. Ik vond deze tijd wel mooi want zo heb ik een hoop fijne plaatjes kunnen schieten van papa en mama zelf. Het persen zelf vond ik enorm bijzonder. Wat een kracht hebben mama’s toch!

En toen was de kleine man er…. Zo mooi, zo klein, een onbeschreven blad! En de papa en mama.. Echt twee trotse ouders! Ik voel me enorm vereerd dat ik bij dit intieme moment aanwezig mocht zijn en het mocht vastleggen voor deze mensen. Een geboorte is en blijft een bijzondere gebeurtenis en ik had niet verwacht dat ik het zo mooi zou vinden. Als het aan mij ligt komt er na deze eerste geboortereportage nog wel een tweede, derde, …

Ik denk zelfs dat het de verwerking van mijn eigen bevalling goed heeft gedaan. De eerste bevalling van de mama was vergelijkbaar met de mijne en nu deed ze het toch maar mooi helemaal zelf! Ook bevonden we ons in dezelfde kamer als ik heb gelegen en waren er twee verpleegsters die mij zelfs nog herinnerden. Het bracht enorm veel terug bij me, vooral naderhand.. Maar dit keer voelde ik geen pijn of verdriet maar blijdschap en bewondering.

 

15 reacties op “Mijn eerste geboortereportage

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *