Het is inmiddels al een paar weken geleden, maar toch wilde ik er graag nog even over schrijven. Voor mezelf omdat ik het fijn vind om later eens terug te lezen. Maar ook voor jou, omdat je jezelf er wellicht in herkent als moeder zijnde. Want een paar weken geleden was het dus zover. Onze dochter ging voor het eerst op kamp.
Voor het eerst op kamp
Alhoewel ik bij diverse andere ouders hun kinderen al regelmatig op kamp zag gaan was dat tot op heden bij ons nog niet gebeurd. Wanneer je kind bijvoorbeeld op scouting zit, of Jong Nederland, dan zie je vaak al kinderen op vrij jonge leeftijd op kamp gaan. Onze kinderen zitten daar echter niet bij plus in de afgelopen jaren waren er door Corona ook niet zoveel kampen. Echter zit onze dochter op korfbal en er werd een kamp georganiseerd dit jaar. Voor het eerst ging ze dus op kamp. Spannend voor haar, maar zeker ook voor ons.
Kleine meisjes worden groot
Op 31 maart was het zover. Eerst had ze nog school, maar later in de middag moesten we haar op een specifieke locatie afzetten. Dat was nog niet de locatie van het kamp, want dat was nog geheim. Later zouden we horen waar het kamp plaatsvond zodat we de kinderen de dag erop ze weer konden komen halen. Dit kamp was dus maar één nachtje, al moet ik zeggen dat ik daar zelf wel blij mee was. In ieder geval fijn voor zo’n eerste kamp, want je weet gewoon niet hoe het gaat.
Onze dochter heeft namelijk nog niet zo vaak ergens anders geslapen zonder ons. Wel bij opa en oma, maar verder eigenlijk nooit. Hoe ze dit zou vinden en of het allemaal goed zou gaan was dus de vraag. Vooral de vraag bij mij hoor, want volgens mij maakte onze dochter zelf zich er niet druk om. Ik daarentegen vond het maar al te spannend en sliep die nacht ook niet zo lekker omdat ik telkens bang was een telefoontje te krijgen. Nergens voor nodig, maar ja.. het loslaten is voor mij blijkbaar nog een dingetje.
Op de dag van het ophalen zat ik de uren en minuten af te tellen. Hoe zou ze het gehad hebben? Zou ze moe zijn? Ik was gewoon heel erg benieuwd en hoopte dat ze enorm enthousiast thuis zou komen. Gelukkig was dat ook zo! Bij het ophalen vloog ze me wel in mijn armen, fijn want ik had haar wel gemist. Maar andersom was dat niet zo, ze had het veel te leuk en veel te druk gehad. En dat is maar goed ook. Ze had wel heel weinig geslapen en dat merkte ik ook aan haar, daarom hebben we verder niet zoveel meer gedaan zodat ze lekker bij kon komen.
Voor onze dochter was zo’n eerste keer kamp enorm geslaagd, ik zelf merk wel dat ik nog wat werk te verrichten heb wat betreft loslaten…
