Vandaag is onze kleine meid alweer 7 maanden oud. Normaliter plaats ik een update over hoe het nu met haar gaat in de vorm van een blog met een filmpje. Het filmpje komt wel online maar niet vandaag… Vandaag “een brief aan jou”. Oftewel, een brief aan Fay.
Allerliefste Fay,
Ik hoor gejammer en kijk links van me. Daar lig je kronkelend op je speelkleed met gestrekte armpjes. Je wilt zo graag dat blokje pakken maar je kunt er net niet bij. Huilerig kijk je naar mij en je ogen smeken me om dat speeltje te pakken. Ik doe het niet en een paar tellen later heb je het toch voor elkaar. Wat een kanjer. Het kost je veel moeite en soms wil je eerder opgeven maar je zet altijd door. En uiteindelijk lukt datgene wat je wilt.
Niet altijd hoor, want je wilt ook al zelf gaan zitten, je wilt lopen, je wilt praten en al die dingen passen nog niet bepaald bij je leeftijd. Maar oefenen doe je zo vaak je kunt. Vooral het kletsen. Hele verhalen komen eruit en we merken verandering in je brabbeltaal. Het begint steeds meer op iets te lijken. Heel soms denk ik al een mama of papa te horen en laatst toen ik het liedje “klap eens in je handjes” zong eindigde we allebei met ‘ei ei’. Puur toeval natuurlijk, maar grappig was het wel!
Afgelopen week ben je ook aan het oefenen geslagen. Wel vaker zagen we dat je probeerde te kruipen maar dit keer overtrof alles. Zeker 15 minuten ben je op ons bed bezig geweest en telkens had je de kont omhoog en de beentjes eronder maar dan verpestte je armen het weer. Maar opgeven deed je niet! Je wilde door en door.. Totdat ik besloot dat het even genoeg was en ik je op bed legde. Vijf seconde later en je sliep. Wat moet je uitgeput zijn geweest.
Zeven maanden ben je vandaag alweer. En wat word je groot. Soms roep ik dat ik geen baby meer heb, maar oooh wat vind je het fijn om bij mama te knuffelen of lekker bij haar te liggen. Deze momenten worden wel minder, want je wilt bewegen, dingen zien, overal bij zijn. Maar gelukkig zijn er nog genoeg momenten dat je deze mama verblijd met een knuffel en een kus. Het kussen gaat nog niet zoals het hoort maar ook dat oefen je. De hele dag door maak je smak geluidjes en als we vragen om een kusje doe je dat ook!
Je begrijpt nu wel lieve schat, ik ben mega trots op jou! Dat je het zo goed zou doen hadden we 7 maanden geleden nooit durven dromen. Zes maanden geleden werd je qua infectie ‘beter’ verklaard door het ene ziekenhuis en het andere ziekenhuis wil je op controle houden. Dus volgende week gaan we weer, laten zien hoe geweldig je bent en wat voor een sterke dame we in huis hebben. Je overtreft al onze dromen en ik weet zeker dat je jouw eigen dromen waar kunt maken.
Ik hou van je…
Dikke knuffel, je mama
Marion zegt:
Zo lief, Nicole. Ik kan lezen hoe trots en gelukkig je bent. Mooi.
Petra zegt:
Een prachtige brief van een trotse mama!
Oma BernieBernietej50@hotmail.com zegt:
Ook oma is ontzettend trots op haar kleine meisje. En op papa en mama die het zo goed doen. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Love you All. Oma Bernie Adelaars
Anita zegt:
Mooie brief!
Michelle zegt:
Mooi om te lezen, wat een lekker ding is het toch!
Marjolijn zegt:
Wat een mooie brief weer.
Jullie dametje doet het super en ik geloof direct dat jullie super trots op haar zijn.
Xx
Gwen zegt:
Mooi!!! Hier heb ik ook weer brief aan Olivia klaarstaan omdat ze volgende week 2 word. Altijd zo leuk om even al je trots op papier te zetten 🙂
Maike zegt:
Wat mooi geschreven! En heel herkenbaar, al dat geoefen ;).