Drama in de Ikea

Een tijd terug besloten we op een zondag bij de Ikea te gaan eten. We waren al in Eindhoven voor mijn schoonvader, hij werd in het zonnetje gezet bij zijn voetbalvereniging. Omdat het al 17uur was tegen de tijd dat we daar weggingen had ik geen zin om thuis nog te gaan koken. Dat zou veel te laat worden. Dus op naar de Ikea die daar toch in de buurt zat…IMG_9652

Wat een geluk..

We waren er om 17.22 (na een paar rondjes te hebben gereden voor een parkeerplaats) en zagen dat we moesten haasten aangezien je maar tot 17.30 mocht bestellen in het restaurant. Vlug naar boven dus met Fay op de arm, iets wat ze normaal niet toestaat maar nu gelukkig goed vond. We stonden echt net in de rij of het werd afgesloten. Er mocht na ons dus niemand meer in de rij komen staan. Dat was geluk hebben! Fay bleef uiteraard niet bij ons staan, maar ging nooit ver uit de buurt. Ze vond vooral de hekjes erg leuk om op te zitten of proberen om erop te klimmen. Dat zag ze andere kinderen ook doen…

Tijdens het eten bleef onze wiebelkont natuurlijk ook niet zitten. Maar we waren allang blij dat ze een paar balletjes en wat frietjes at. Ze nam zelfs wat slokjes van mijn thee. Terwijl wij de rest opaten was zij aan het dansen door het restaurant heen. Er was inmiddels bijna niemand meer behalve het personeel en nog een gezinnetje. Op zulke momenten laat ik haar ook lekker gaan. Lekker dansen, de show stelen bij het personeel en heerlijk gek doen. Dat is onze dochter. Genieten zijn dat soort momenten….

Bol AlgemeenBol Algemeen

Drama in de Ikea..

Maar op een gegeven momenten moesten we weg. We waren ook zo goed al klaar met eten dus geen probleem. De kleine meid proberen te vangen en meenemen de trap af om vervolgens een paar afdelingen door te lopen. Dat ging allemaal vrij goed. Ze mocht zelf lopen en liep goed met ons mee. Tot ze op een gegeven moment niet meer wilde meelopen. Ze bleef staan. We probeerden van alles. Tilden haar op, maar dan worstelde ze zich los en bleef maar schreeuwen ‘lopen, lopen, lopen’. Maar zetten we haar weer neer dan ging ze niet lopen, nee dan bleef ze weer staan. Of ze ging op de grond zitten, liggen of stampvoeten. Het was drama.

We probeerden van alles. Haar af te leiden, we probeerden er ook achter te komen wat ze wilde maar ze zweeg, door lopen zodat ze vanzelf mee zou lopen. Niets hielp. Uiteindelijk hebben we haar dus omstebeurt toch maar opgetild de Ikea uit. Zelfs in de auto bleef ze nog een paar minuten door huilen en schreeuwen tot het op een gegeven moment gewoon over was. En wat het nu is geweest, geen idee. De knop ging opeens om. Van leuke vrolijke peuter tot dramaqueen.

En dan moet ze nog twee worden. IMG_9539

13 reacties op “Drama in de Ikea

  • Poeh, lijkt me heel lastig hoe te handelen op dat soort momenten. Weet ook niet of je je als ouder daar echt op voor kunt bereiden.

  • Ocharme… ja dergelijke buien zijn een fase op zich…
    Mogelijk heeft ze gewoon erg genoten van het dansen en fijn rond kunnen hobbelen in het restaurant en daarna moest ze weer mee in jullie tempo. En dat laatste is natuurlijk veel minder leuk… 😉

  • Heel herkenbaar. Met onze zoon weinig problemen gehad in winkels. Maar onze dochter was een heel ander verhaal. Vooral dat zelf willen lopen en als je haar dan neer zer dat ze dan niet gaat lopen herken ik. Erg lastig. Bij onze dochter was optillen ook de enige optie. Bij veel kideren werkt weglopen (natuurlijk wel zo dat je haar nog kan zien) maar bij onze dochter werkte dat ook niet. Erg lastig.

  • Dat is dus zo herkenbaar; hebben we hier regelmatig met de kleine grote man. Met zijn (bijna) 21 maanden ook nog geen peuter, maar z’n stemming kan als een blad aan een boom ineens volledig omslaan. Dan komt hij ineens naar je toegelopen met z’n handen uitgestrekt dat je hem op wilt tillen, maar het moment dat je hem optilt worstelt hij zich met veel geweld los, maar op de grond staan/lopen wil hij dan ook niet. Vaak begint hij dan nog te wijzen en “DIE!!” roepen. Als je dan van alles aanreikt waar hij naar wijst duwt hij het hardhandig weg en vaak barst hij in tranen uit. En waar het aan ligt? Schiet mij maar lek… Vaak is het dan even uit laten razen en een paar minuten later is de rust dan weer redelijk weder gekeerd, maar fijn? Nee, niet bepaald.

  • wat zat er in de gehaktballetjes 😉 Vervelend als je kind zich zo gedraagt in een openbare ruimte…maar inderdaad…adem in, adem uit en probeer rustig te blijven. Jij bent de baas. Maar leuk is het niet inderdaad, vooral omdat je je bekeken voelt.

Reageren is niet mogelijk.