“Doe niet zo ongezellig”

In mijn jongere jaren werd ik gepest met het woord ‘bolle’. Dit was als grapje bedoelt waarschijnlijk aangezien ik juist zo mager als een plank was. Maar bij mij had het enorm veel impact. In het begin kon ik er om lachen maar later begon ik te denken dat ik misschien wel echt dik was. En vergis je niet, er zat bij mij echt geen grammetje vet aan! Mijn moeder kreeg juist regelmatig te horen dat ze mij wat meer te eten moest geven, zo dun was ik. En dat terwijl ik al van alles naar binnen schoof.

Later begonnen de hormonen van de pil flink op mijn lichaam in te werken en opeens kon ik niet meer alles eten. Maar ik deed dit natuurlijk wel. Ik kwam steeds meer aan maar op een manier dat het eigenlijk nog steeds mooi is. Al vond ik dat zelf van niet. Want de bijnaam ‘bolle’ had zo zijn effect op me gehad. Ik voelde me dik, vies en vadsig en mijn eerste depressie was een feit. (Dit had meerdere redenen, maar daar ga ik verder niet op in)

Uiteindelijk kwam natuurlijk ook het moment dat het dikker worden niet meer mooi en vooral ook niet meer gezond was. Toen mijn man me ten huwelijk vroeg woog ik 92 kilo en zo wilde ik dus echt niet in mijn trouwjurk. Ik besloot af te vallen en woog op mijn trouwdag 79 kilo. Niet het gewicht wat ik hoopte te halen maar ik was tevreden. Door mijn zwangerschap, de antidepressiva voor mijn postnatale depressie en de ernstige slaapapneu kwam ik meer in gewicht aan dan ooit. Ik woog 115 kilo op mijn zwaarst.

En het gekke is… Er heeft in die tijd nooit iemand tegen me gezegd dat ik echt af moest gaan vallen. Niemand zei tegen me dat mijn gezondheid zo erg in gevaar was dat ik er dood aan kon gaan. Zelfs de artsen niet. Ja ze hadden het wel over ‘je hebt overgewicht’, maar ernstige obesitas is het nooit genoemd terwijl ik dat wel had. Nee het frappante is zelfs dat ik regelmatig de zin ‘doe niet zo ongezellig‘ hoorde als ik bijvoorbeeld een stukje taart of cake afsloeg.

Doe niet zo ongezellig. Alsof je alleen maar gezellig bent wanneer je jezelf volgooit met dingen die helemaal niet goed voor je lichaam zijn. Alsof eten je gezellig maakt. En wanneer je dus bepaalde dingen niet wilt, kunt of mag eten je ook niet gezellig bent. Gelukkig hoor ik dat soort opmerkingen niet meer. Ze worden niet meer gezegd of ik heb me er gewoon voor afgesloten, dat kan ook.

Wel heb ik al een aantal keer gehoord (niet van familie en vrienden hoor, vooral van kennissen) dat ik niet teveel moet afvallen omdat het niet mooi is. En dat terwijl ik nog minstens 18 kilo kwijt moet wil ik een gezond BMI hebben. En een gezond lichaam is toch echt wel mijn streven. Maar ik laat die mensen maar praten, want waarschijnlijk zijn ze jaloers op wat ik momenteel bereikt heb. Al ben ik natuurlijk niet trots op het feit dat het ook echt nodig was.

30 reacties op ““Doe niet zo ongezellig”

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *