Onze dochter is altijd een hele makkelijke geweest met eten. Ze probeerde alles en alhoewel ze niet altijd alles even lekker vond hebben we nooit echt frustraties gehad bij haar. Zelfs toen ze met een week oud doodziek in het ziekenhuis kwam bleef ze goed eten. Ons zoontje is van een heel ander kaliber. Hij heeft eigenlijk altijd moeite gehad met eten en drinken. Dit komt voor een groot deel door zijn zeldzaam genetische afwijking. Ik denk echter voor een deel ook gewoon uit eigenwijsheid.
Inhoudsopgave
Eetproblemen
In verband met de eetproblemen van ons zoontje zijn we regelmatig bij een diëtiste geweest. Ik vond dat best spannend want ik houd er helemaal niet van om volgens een bepaald regime te eten. Ik weet wat ‘diëten’ met je kan doen en dit wilde ik niet voor hem. Gelukkig was het totaal anders. We kregen tips hoe we om konden gaan met zijn ‘niet-eten’. Tips voor voedingsmiddelen die echt voeden en niet alleen vullen. En hij kreeg ook speciale middelen voorgeschreven om zo zijn gewicht wat omhoog te krijgen. Ons zoontje zat echt op en soms zelfs onder de ondervoedingsgrens en is ook twee keer opgenomen geweest om die reden.
Wat me vooral is bijgebleven van onze bezoekjes aan de diëtiste en alle tips en adviezen die we kregen was dat we de eetmomenten gezellig moeten maken/houden. Geen druk zetten op het eten zelf, maar het juist als iets normaals en gezelligs zien. Dat is soms best moeilijk wanneer je weet dat je kind eigenlijk echt moet eten. Maar juist druk zetten werkt niet. Het zorgt er alleen maar voor dat je kind eten als iets vervelends gaat zien.
De situatie nu
Inmiddels gaat het stukken beter. Ons zoontje zit niet meer op of onder de ondervoedingsgrens en hij groeit op zijn eigen tempo en lijntje gewoon door. Superfijn. Heeft het toch allemaal zijn vruchten afgeworpen. Toch zijn er nog wel eetfrustraties. Vooral bij ons natuurlijk, want het mannetje zelf lijkt er geen last van te hebben. Onze zoon vindt namelijk niet zo heel veel lekker. Of hij wil het gewoon niet proberen. Er zijn wel bepaalde dingen die hij lekker vindt en dat eet hij dan ook goed. Vissticks bijvoorbeeld. Dat vliegt er bij hem in als koek. Of moet ik zeggen dat het erin vloog, want inmiddels vindt hij het opeens niet meer lekker.
Grote eetfrustraties
Dat geldt ook voor andere voedingsmiddelen, dingen die hij eerst lekker vond kan hij opeens niet meer waarderen. En als hij nou daarvoor in de plaats andere dingen weer wél zou eten was dat geen probleem. Maar dat is dus niet zo. Het betekent dus vooral dat hij nog minder lekker vind en het voor ons nog moeilijker wordt om iets op tafel te zetten wat hij ook werkelijk eet.
Ik weet wat de diëtiste zou zeggen. Zij zegt dat we geen rekening met hem moeten houden en gewoon dingen moeten maken die wij willen maken. Als hij dan echt honger heeft dan eet hij wel. Zo werkt dat echter niet bij die van ons. Als hij iets niet wil, dan wil hij het echt niet. En dan eet hij dus niet. Wat ervoor zorgt dat hij bijvoorbeeld midden in de nacht wakker wordt met honger. Of dat hij nog vaker valt omdat hij met zijn beperking nog meer energie nodig heeft dan een ander kind. En omdat hij nog zo jong is kun je hem dat ook niet duidelijk maken.
Hij zit echt op een leeftijd dat hij zijn eigen willetje aan het ontdekken is. Daarnaast overziet hij echt nog geen oorzaak en gevolg. Wat dus betekent dat we behoorlijk rekening houden met wat hij wel en niet lust. En soms dus ook iets anders maken voor hem. Dat levert dan ook wel eens frustraties op. Vooral wanneer je denkt ‘dit lust hij’ en hij het dan opeens niet eet. Omdat hij het toch niet lekker vindt. Of omdat zijn bui er gewoon niet naar staat. Maar ik heb liever de frustratie dan de angst dat hij straks weer opgenomen moet worden. Want die angst is er gelukkig niet meer.
