Persoonlijk: de mallemolen gaat door

Ik krijg regelmatig vragen over hoe het nu met me gaat. Hoe het slapen met het masker is en of ik me lichamelijk weer beter voel. Ook willen mensen weten hoe het nu gaat met de postnatale depressie, want daar heb ik al even niet over geschreven. Ik vind het echt super lief dat er zo meegeleefd wordt en daarom vandaag weer een kleine update over mijn gezondheid, zowel psychisch als lichamelijk.

Laten we beginnen met het psychische gedeelte. Ik vertelde al eens eerder dat ik antidepressiva slik, maar dat ik het ook mocht gaan afbouwen. De reden daarvan is vooral omdat deze medicijnen er mede voor gezorgd hebben dat ik in anderhalf jaar tijd 30 kilo ben aangekomen. Dat ik nu meer weeg dan ik ooit heb gedaan werkt wel mee in mijn gemoedstoestand. Ik vind het vreselijk om mezelf zo te zien en vooral omdat ik er niets aan kon doen. De medicijnen samen met de slaapapneu hebben ervoor gezorgd dat ik nu eruit zie zoals ik eruit zie. Natuurlijk was het gewicht wellicht minder hoog geweest als ik daarnaast niet gesnoept had, maar kom op.. ik moet ook nog leven. En het is niet zo dat ik overmatig snoepte, nee gewoon als ieder ander.

Het afbouwen van de medicatie heeft wel stil gelegen omdat ik gediagnosticeerd werd met slaapapneu en daar de behandeling voor gestart werd. Inmiddels ben ik wel weer aan het afbouwen en dat gaat gestaag maar goed. Niet dat ik nu weer helemaal 100% mezelf ben ofzo, waarschijnlijk gaat het afbouwen tot een bepaald punt en begin ik daarna aan andere medicatie. Maar ik merk (EINDELIJK) wel verbetering dus dat is echt super fijn.

Wat de slaapapneu betreft… ja ik merk verschil. Maar het slapen met het masker is nog steeds, na meer dan een maand, echt bagger. Ik slaap kort en heb ook echt last van het masker. Maar goed: ik slaap dus ik mag niet klagen! De reden dat ik in de titel heb gezet dat de mallemolen doorgaat is omdat ik sinds maandag enorm veel last van mijn rug heb. En dan niet alleen maar van mijn rug, maar ook mijn heupen en rechterbeen. Daar zit enorme uitstraling in. Ik doe er echt een uur over om uit bed te komen, de trap af lopen lukt niet dan moet ik op mijn kont naar beneden. Het uit bed tillen van Fay is killing me en simpel een boterham smeren zorgt er wel voor dat ik daarna weer met veel pijn moet bijkomen.

Lopen is goed voor me, maar na 1 minuut moet ik echt alweer zitten. Paracetamol helpt totaal niet dus ik zit echt even in de put wat dat betreft. Hopelijk gaat het snel over, want dit weekend gaan we een weekendje weg dus dan wil ik wel wat mobieler zijn dan nu!!

Zijn er nog vragen? Stel ze hieronder..

18 reacties op “Persoonlijk: de mallemolen gaat door

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *