Mijn kleine meid is alweer 20 maanden vandaag en het is alweer even geleden dat ik een brief aan haar schreef. Deze brief schrijf ik haar omdat ze op een leeftijd begint te komen dat ze steeds vaker gefrustreerd is. Ze begint steeds meer te beseffen wat wij allemaal kunnen en merkt dan dat zij veel dingen nog niet kan…
Lieve mooie Fay,
Vandaag ben je alweer 20 maanden oud en wat ben ik trots op alles wat je al bereikt hebt. Een paar weken te vroeg geboren, letterlijk uit mijn buik gerukt. Enorm veel afgevallen in die eerste periode en daar bovenop kwam dat nare herpesvirus in je hersenen. Wat heb jij in de eerste weken van je leven al flink moeten vechten maar je bent er bovenop gekomen. En hoe! Er is werkelijk niets te merken aan je, dat je zo’n slechte start hebt gehad. Meermaals krijg ik complimenten van anderen (ook andere moeders) dat je zo’n leuke en vrolijke meid bent die al erg pienter overkomt.
Jaja lieve schat, ik ben een trotse moeder.
Wel merk ik dat je het de laatste tijd moeilijk hebt. Je hebt er vooral moeite mee dat je nogal beperkt bent in wat je al kunt. Het liefst zou je hele verhalen willen vertellen, je zou mama mee willen helpen met koken en je zou papa willen laten zien hoe goed je zelf iets in elkaar kunt zetten. Maar lief meisje van me, dit gaat echter nog niet. Je wilt zoveel en raakt gefrustreerd wanneer je het niet kunt of wanneer wij je niet begrijpen. Zo graag zou je ons gewoon willen vertellen wat er is, maar met de woordjes die je kent lukt dat soms gewoon niet.
Ik vind het zo vervelend om te zien hoe je op dat moment aan het vechten bent eigenlijk met jezelf. Maar het enige wat ik voor je kan doen is er simpelweg te zijn. Zoals ik er altijd voor je ben geweest en zoals ik er altijd voor je zal zijn. Ook, mijn lieve meid, zie je niet in hoeveel je eigenlijk al kunt. Zo kon je een week geleden nog niet zelf een puzzel maken en nu lijk je dit met gemak te doen. Je zegt al zoveel woorden en springt zelfs door de kamer heen. Je beseft je niet half hoe slim je eigenlijk al bent.
Ook ben je echt enorm lief voor anderen. Je deelt je eten en drinken en zelfs je snoepjes. Ook geef je iedereen kusjes, zwaai je naar iedereen en begroet je mensen wanneer je ze tegenkomt. Je bent echt een heerlijk spontaan meisje en ondanks dat je best jaloers bent wanneer er een ander kindje bij mama zit vind je toch alle andere kindjes lief.
Ik ben altijd heel bang geweest dat wij geen goede band zouden hebben omdat je geen borstvoeding kreeg maar ook omdat ik je de eerste maand amper vast heb kunnen houden. Gelukkig zie ik daar niets van terug want je bent echt mama’s meisje. Wanneer jij verdriet hebt dan heb ik dat ook, maar wanneer ik verdriet heb kom je mij troosten. Je bent echt mama’s schat en dat zul je altijd blijven!
Een hele dikke kus voor jou.
Marion zegt:
Aaaaahw zo lief dit! Ik smelt weer eens hier op jouw blog. Zoals zo vaak. ♥
Charlotte zegt:
Mooi geschreven! En heerlijke foto ?
Bregje zegt:
Snif! Wat mooi geschreven! Hopelijk is Fay gauw weer van alle frustraties af en kan ze weer veel nieuwe dingen 🙂 x
Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:
Jaa daar ga ik zeker vanuit! Begreep zij dat nu ook maar..
Vlijtig Liesje zegt:
Mooie brief zeg. Daar is je dochter later vast ook nog blij mee.
Nicole @ Everyday-Life.nl zegt:
Ahhhh lief Nicole!! <3
Jenn zegt:
Wat mooi en lief geschreven!
Kelly zegt:
Grappig ik ervaar precies hetzelfde nu met Loïs, het is echt een lastige fase deze leeftijd! Ze willen zo graag echt met je praten en meedoen en groot zijn. Maar ergens zijn ze nog zo klein.
De zin van de borstvoeding en geen band vind ik een beetje vreemd, je geeft natuurlijk wel aan dat t uiteindelijk helemaal niet zo blijkt te zijn. Ik vind het altijd een onzinnig verhaal dat je alleen een band met je kind kunt opbouwen met BV. Maar goed dat blijft waarschijnlijk de eeuwige strijd tussen de twee ;). Ik weet dat het niet zo is net zoals jij heb ik een onwijs goede band met mijn meisje.
Anita zegt:
Hele mooie en lieve brief aan de kleine schat!