Angst voor herhaling

Al vanaf het moment dat ik zwanger ben zit hij er: de angst voor herhaling. Rationeel gezien weet ik dat de angst ongegrond is en dat ik er vanuit moet gaan dat deze zwangerschap heel anders gaat zijn. Maar toch, die angst zit er en is helaas nog niet weg. Toch hoop ik dat hij met de tijd zal verdwijnen en ik ‘gewoon’ kan genieten van deze tweede zwangerschap. 

De eerste zwangerschap

Mijn eerste zwangerschap ging eigenlijk heel erg goed. Totdat ik een auto ongeluk kreeg. Geen ernstige hoor, het stelde maar weinig voor. Maar het veroorzaakte wel een hoop trammelant met mijn lichaam en ik kwam in de ziektewet. Dit was eigenlijk het startsein van alle nare dingen al heb ik nog zeker 10 weken niets meer erbij gehad. Maar ik had wel bedrust voorgeschreven gekregen. Het was wel heel dubbel in die tijd hoor. Ik had bedrust omdat ik anders continu harde buiken had wat dus niet goed was. Maar moest wel bewegen in verband met mijn bekkeninstabiliteit.

Maar goed, zo’n 10 weken later hadden we een groeiecho en bleek dat onze dochter maar liefst 4 weken voor liep op haar termijn. De echoscopist maakte zich geen zorgen dus wij ook niet, maar een dag later werden we gebeld. Er waren toch behoorlijke zorgen dus ik moest allerlei onderzoeken ondergaan. Daar kwam eigenlijk niets uit, ik had geen suiker en leek verder helemaal gezond en de baby ook. Maar in de 36e week bleek het dus toch mis. Ik had een ernstige zwangerschapsvergiftiging en moest acuut opgenomen worden in het ziekenhuis.

Bol AlgemeenBol Algemeen

In die weken is (voor, tijdens en na de bevalling) nog zoveel meer gebeurd wat uiteindelijk resulteerde in een postnatale depressie.

Mijn angst

En dat is dus mijn grootste angst. Die depressie. En stiekem toch ook wel de zwangerschapsvergiftiging. Nu weet ik dat de kans enorm klein is dat ik het opnieuw krijg. Elke zwangerschap is op zichzelf staand dus dat ik die vergiftiging heb gehad betekent niet dat ik het weer krijg. Maar die depressie is een ander verhaal. En dat vind ik dus behoorlijk eng. Gelukkig heb ik wel nog steeds iemand waar ik om de zoveel weken gesprekken mee heb en waarbij ik direct aan de bel kan trekken. Maar ik heb liever dat het niet nodig is. Ik hoop dan ook echt dat deze angst ongegrond is en hij niet juist parten gaat spelen.

Heb jij nog tips voor me? Om de angst de kop in te drukken?

18 reacties op “Angst voor herhaling

  • Poeh lastig is dat hè. Voor de zwangerschap van ons zoontje heb ik een missed abortion gehad. Dat was om allerlei redenen erg traumatisch. Daardoor ben ik de hele zwangerschap van ons zoontje volslagen panisch geweest en heb ik er geen seconde van genoten. Ik was bang dat het nu weer zou gebeuren en de eerste 4 maanden had ik het mentaal weer zwaar. Maar toen heb ik de knop om Kunnen zetten en het losgelaten. Ik ben nu 30 weken zwanger en kan oprecht zeggen dat de angst weg is en er geen paniek meer is in mijn hoofd. Maar dit was dus bijna een bewust moment, dat ik besloot OK nu is het klaar met al.dat gezeik in mijn hoofd. Hoop dat ik dit een beetje begrijpelijk op schrijf. Heel veel sterkte!

  • praten erover …..steeds opnieuw
    dat helpt echt om de angst kleiner te maken!
    wens je alle goeds toe

  • Jeetje wat heftig. Kan mij goed voorstellen dat je terugvalt in de angst. Maar zoals je zegt dit is een andere zwangerschap en probeer er zo ook naar te kijken. Je lichaam zal nu ook anders regaeren. Hoop dat het je lukt om de angst een beetje los te laten.

  • Je angst kan ik mij goed voorstellen. Ik denk dat iedere vrouw, die eerder zwanger is geweest en waarbij het niet volgens het boekje ging, altijd die angsten houdt. Wat het ook is. Ik heb geen tips voor je. Ik heb zelf geen ervaring met depressies. Maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je ondanks je angst wel van je zwangerschap kan genieten.

  • Hanneke Koper zegt:

    Ik kan mij zo voorstellen dat het je angst geeft. De enige tip die ik heb is blijf praten, kleine dingen kunnen een enorm effect hebben dus bespreek vooral die kleine dingen die je dwars zitten of je down doen voelen. Je hebt het al een keer ervaren dus ik hoop dat je de voortekenen zult herkennen en er eerder bij zal zijn als er een depressie mocht volgen.
    Ik hoop ook dat je toch ook lekker kan genieten van het kleine mensje dat in jou groeit.

  • Ik heb geen tips voor je helaas, had ik die maar. Ik heb nadat Fedde is bevallen een tijdje last gehad van paniekaanvallen en extreme angst voor de dood. Ik heb toen een tijdje aan de medicijnen gezeten. Ik neem aan dat jij ook medicijnen hebt gehad voor je depressie. Misschien kun je alvast contact opnemen met je arts , mocht het nodig zijn kan hij je helpen of doorverwijzen.
    Lief

  • Kan me voorstellen dat je d’r bang voor bent. Je bent nu in ieder geval voorbereid. Hou hoop dat het toch goed gaat en weet dat je er uiteindelijk sterker uitkomt. Succes! En probeer een beetje te genieten natuurlijk ?

  • Ik begrijp je angst. Had ook bij mijn eerste ppd en bij de tweede zwangerschap was ik zo bang dat ik het weer zou krijgen. Ik ben toen preventief behandeld met hormoontabletten (Duphaston). Dan daalt je spiegel niet zo na de bevalling. Bij mij was het dan ook echt hormonaal. Over je angsten blijven praten is ook goed. Hou het niet voor jezelf. En het kan natuurlijk ook helemaal goed gaan? liefs

  • Pff moeilijk. En de angst mag er ook zijn. Is een oprecht gevoel. Probeer alleen inderdaad naast je gevoel ook rationeel de feiten op een rijtje te zetten. Dit hielp mij om zo positief de bevalling tegemoet te treden. Veel inlezen en goed op een rijtje zetten wat jij graag wilt en wat je wensen zijn. Qua zwangerschap en bevalling. Uiteindelijk heb je natuurlijk niet 100% invloed op alles maar het geeft je wel kracht, rust en positiviteit. You can do it babe!!

  • Snap dat de angst dat het weer terugkomt groot is! Gelukkig heb je nu sowieso iemand die vanuit een professioneel oogpunt je ondersteund en tijdig aan de bel kan trekken. Goed blijven voelen en praten over wat er met je gebeurd, dan kan je al heel veel ondervangen! Dikke knuffel meis!

  • Lijkt me beangstigend om weer een depressie te krijgen. Praat je nog steeds met iemand? Misschien kan je dit alvast op voorhand doen..Zij kan misschien ook angst bij je wegnemen.

  • Ik kan me de angst wel voorstellen, toch hoop ik dat die snel naar de achtergrond verdwijnt, Lekker dat kleintje in je buik, komt echt goed! Xx

  • Het is helemaal niet vreemd dat je angst hebt hoor. Ik heb er tegenaan gezeten en kan mij er nu al druk om maken voor als we ooit nog een kindje mogen krijgen.
    De kraamhulp die heeft mij een hele mooie uitdrukking gegeven ooit, misschien dat hij iets voor je kan doen of betekenen: ‘Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest’.
    Ik hoop echt dat je je kunt ontspannen en dat alles voorspoedig zal verlopen! Dikke knuffel!

  • Ik kan me je angst wel voorstellen. Het enige dat ik je kan meegeven is dat elke zwangerschap, zoals je zelf al zegt, op zichzelf staat en je vertrouwen moet hebben in je eigen lichaam en in dat kleine wondertje in je buik. Ik hoop dat je ondanks je zorgen toch kunt genieten van je zwangerschap. Knuffel!

  • Je angst is zo logisch, maar hopelijk herken je nu zelf eerder de klachten. Heb je een fijne verloskundig? Waar je alles mee kan delen? Hopelijk kan zij ook nog geruststellen. Een fijne zwangerschap gewenst!

Reageren is niet mogelijk.