De afgelopen drie maanden had ons zoontje Milo wekelijks fysiotherapie. Hij heeft wel vaker fysiotherapie gehad, maar dit keer was het echt om hem te trainen. In het begin van het jaar ontdekten we namelijk dat hij achteruit was gegaan in spierkracht en in evenwicht/balans. Hij is toen ook wel even ziek geweest dus wellicht was het daar nog een nasleep van. Daarom heeft de fysio hem in de zomer nogmaals getest en daar kwam hetzelfde uit. Tijd voor een plan van aanpak.
Inhoudsopgave
Plan van aanpak
Omdat Milo achteruit was gegaan met spierkracht en evenwicht wilde de fysio wat intenser met hem aan de slag. Wekelijks trainen bij de fysio. Het liefst eigenlijk vaker, maar aangezien Milo ook nog logopedie heeft en het voor ons ook amper te regelen was bleef het bij 1x. Wel zouden we dan thuis aan de slag moeten met hem ook.
Hoe het ging
We merkten al vrij snel dat de training bij de fysio erg veel vergde van hem. Thuis ging ik dan ook aan de slag met hem, maar toen we hem voortaan dagelijks met de rolstoel naar school moesten brengen en weer halen vond ik het wel genoeg. Uiteraard in overleg met de fysio en het liefst had zij gezien dat hij thuis ook zou trainen, maar ze begreep ook dat na een drukke schooldag hij op was. 
De vermoeidheid ging hem steeds meer parten spelen. En dat zal zeker niet allemaal alleen aan de training bij de fysio liggen. Ook de energie belasting op school, het weer en wellicht nog andere dingen zorgden ervoor dat hij erg vermoeit raakte. Toch hebben we het doorgezet en de drie maanden intense fysio afgemaakt. We hoopten gewoon dat het in ieder geval ook wat positiefs zou opleveren.
Wat heeft het opgeleverd?
Helaas was dat niet zo. Uit de testen aan het einde bleek dat er eigenlijk geen groei zat in het evenwicht en balans gedeelte. Of hij meer spierkracht heeft gekregen weet ik eigenlijk niet. Maar qua balans was hij wellicht zelfs nog meer achteruit gegaan. Het klinkt misschien gek voor mensen die Milo kennen omdat hij het doet lijken alsof alles goed gaat. Maar wij zien de gevolgen ervan. Doordat hij nog minder controle heeft over zijn balans kost het hem extra energie. Nog meer energie dan normaal met deze beperking.
Dit betekende in de afgelopen periode ook dat hij bijna niet heeft afgesproken met vriendjes. Hij kwam namelijk 9 van de 10 keer al doodmoe uit school. Nu zijn we wel samen met school (en de fysio en ergo) ook bezig om ervoor te zorgen dat zijn energie belasting op school wat meer verdeeld wordt. Maar omdat dit nog allemaal in de kinderschoenen staat zien we het effect ervan nog niet echt.
Voor nu heeft hij in ieder geval drie maanden ‘rust’ van de fysio. En na die drie maanden gaan we opnieuw een poging wagen. Tegen die tijd dan zullen we ook wat dingen hebben doorgevoerd op school. Is het weer ook wat warmer, wat voor zijn spieren ook veel beter is. En wie weet helpt het dan wel.
