En toen was er nog maar één..

Er zullen genoeg nieuwe lezers op deze blog zijn die niet weten wat voor een rollercoaster wij hebben meegemaakt met Fay. Ook zijn er mensen die al vanaf het begin af aan meelezen en meeleven met ons en ons klein vechtertje. Gisteren (woensdag dus) dacht ik weer terug aan dat ene moment. Dit kwam doordat we weer op controle moesten komen bij de kinderarts die ook bij Fay haar geboorte was, maar ook ons het slechte nieuws bracht.

De avond voor de controle spookte alles weer door mijn hoofd. Ik ben artikelen terug gaan lezen die ik toentertijd schreef en haalde zo het gevoel en de momenten weer naar boven. Mijn moederhart doet nog steeds pijn als ik lees over het leed wat het infuus mij en mijn dochtertje heeft aangedaan. De fouten die zijn gemaakt door de artsen, maar ook weer de snelle hulp die we kregen. Zo tegenstrijdig, zo dubbel. En ik besefte me ook dat ik dit stukje nog helemaal niet verwerkt had.

Maar goed, we moesten dus weer op controle want ondanks dat we een vreugdedansje konden doen omdat de MRI schoon was, bleek de kinderarts toch nog niet geheel overtuigd. Zij was in heel die tijd ook telkens degene die zei dat ze sowieso een hersenbeschadiging zou overhouden en dat een schone MRI nog niet zoveel zou betekenen in zo’n prille levensfase. Dat hakt er dan toch stiekem een beetje in hoor..

Ik was gelukkig niet echt zenuwachtig, de avond ervoor wel wat spanningen maar eigenlijk wist ik wel dat alles goed was. Dat kan ook gewoon niet anders. Als je de blog van gisteren gelezen hebt dan weet je wat ons meisje allemaal doet op deze leeftijd en dat is gewoon goed op tijd. Verder zijn er nooit echt problemen, ze eet goed, drinkt goed, de luiers zitten altijd lekker vol, ze slaapt voldoende, heeft een gezond kleurtje en zo kan ik nog wel even doorgaan.

De kinderarts zag het eigenlijk ook direct. Dit is geen kindje wat een schade heeft overgehouden. Dan zou ze niet al zover in de ontwikkeling zijn en zo gezond. Aan het einde van de controle zei ze dan ook dat we niet meer terug hoefden te komen. Fay was helemaal gezond verklaard en werd bij wijze van ‘ontslagen’! Echt geweldig nieuws! De meest sceptische arts (vergis je niet, ik ben daar enorm blij mee) zegt nu ook dat we ontzettend veel geluk hebben gehad!!IMG_0387

Nu is het wel nog steeds zo dat Fay een hartritmestoornis heeft dus we hebben op het moment nog één arts over: de kindercardioloog! En daar hoeven we pas in januari naartoe en hopelijk is dat dan ook de laatste keer!

Stay tuned!!

20 reacties op “En toen was er nog maar één..

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *