De schrik zit erin: operatie aan de keelamandelen

Gisterenmorgen reed ik naar huis toe vanuit het ziekenhuis. Ik had net een gesprek achter de rug met de assistente van de anesthesist. Dit gesprek zou me voorbereiden op iets wat in de nabije toekomst komen gaat. Namelijk een operatie aan mijn keelamandelen. Voor wie dat nog niet wist: meestal worden de amandelen geknipt als je nog jong bent, daar gaat de voorkeur naar uit omdat ze dan nog flexibel zijn. Wanneer je als volwassene je amandelen laat knippen brengt dit heel wat meer risico’s en vooral een langere herstelperiode met zich mee. 

Een noodzakelijke operatie

Het is dan ook een operatie die ze liever niet uitvoeren, alleen uit noodzaak. En dat is het dus bij mij. Want mijn kissing tonsells, zoals ze mijn amandelen ook wel noemen, zijn zo enorm groot dat ze mijn lichamelijke herstel belemmeren van de slaapapneu. Hoe ik pas geleden nog een blog schreef over de dampo die zo fijn werkte nadat ik weken slapeloze nachten had gehad. Kort daarna begon de ellende weer. De huisarts en kno-arts waren het met elkaar eens: die amandelen zijn normaal gesproken al erg groot, maar dit was het toppunt. Ze moeten eruit.

De hoop is, dat ze met het knippen van de amandelen ervoor kunnen zorgen dat niet alleen die langdurige, terugkerende keelontstekingen voorbij zijn. Maar dat het ook een hoop ademstops gaat schelen. Op dit moment heb ik namelijk een enorme hoge druk op het masker zitten om ervoor te zorgen dat ik door blijf ademen tijdens mijn slaap. Maar met het knippen van de amandelen is de kans groot dat die druk niet meer zo hoog hoeft. Dat zou fijn zijn, want dan word ik ook ’s nachts niet meer wakker met een claustrofobisch gevoel.

De schrik zit erin

Op het moment dat de KNO arts de woorden uitsprak dat ik inderdaad een operatie moest ondergaan voor de keelamandelen was ik enorm opgelucht. Ik had eindelijk het idee dat dit wel eens kon gaan zorgen voor het licht aan het einde van de tunnel. En dan bedoel ik niet het licht wat je schijnt te zien als je dood gaat. Nee ik bedoel een einde aan alle ellende rondom het slapen. Toen ik het mijn moeder vertelde reageerde ze met het woord spannend. En ja dat beaamde ik wel maar het voelde niet zo.

Totdat ik mezelf eens in ging lezen in de boekjes die ik meekreeg en op internet ging lezen. Sowieso dat laatste is echt funest voor je gemoedsrust, maar toch brak de paniek nog niet volledig uit. Nee dat gebeurde eigenlijk pas tijdens het gesprek met de anesthesist. Of nou ja de assistente ervan dan. Ook zij gaf me weer boekjes mee en legde ook de procedure uit. Aangezien ik overgewicht heb en niet zo zuinig ook zijn er allerlei extra risico’s aan verbonden. Omdat ik daarnaast ook nog een ernstige slaapapneu heb word ik zelfs extra gemonitord tijdens en na de operatie en zit de kans er dik in dat ik op de intensive care moet liggen.

voorbereiding op verwijderen keelamandelen

Dit gegeven en het feit dat ik ook nog een hartfilmpje moest maken (omdat ze het niet vertrouwde) zorgt ervoor dat ik waanzinnig nerveus ben. De operatie staat nog niet gepland, de cardioloog, kno-arts en de anesthesist zelf moeten nog overleggen en daarna krijg ik bericht over de datum. Ja de schrik zit er wel in… En wachten? Dat is al helemaal niet mijn sterkte punt.

Heb jij je amandelen nog?

33 reacties op “De schrik zit erin: operatie aan de keelamandelen

  • Oh getsie wat spannend met al die bijkomende factoren. Wel finn dat ze het allemaal zo serieus nemen en het zo goed in de gaten houden.
    Ik heb de operatie een paar jaar geleden gehad. 1 nachtje in het ziekenhuis, de volgende ochtend weer thuis. Daarna duurde het genezen best wel een tijdje maar de pijn viel me heel erg mee. Succes, het komt vast goed!

      • Ik had gewoon honger en geen zin in babyhapjes en waterijsjes, dus ik at ‘gewoon’.
        Niet te scherp gekruid, geen hele harde of kruimelige dingen en dan ging het best wel. Je krijgt pijnstillers en dan at ik een half uur nadat ik de pijnstiller had ingenomen. Stukjes brood met smeerkaas zonder korst. Zachte stamppot enzo lekker soep. Dat ging allemaal best wel. Niet te heet, wel allemaal goed laten afkoelen tot ongeveer lichaamstemperatuur.
        Wat je absoluut niet moet doen is sinaasappelsap, dat prikt heel, heel erg en nog best wel een hele tijd vond ik.
        Melkproducten slijmen heel erg dus zijn in het begin ook niet zo heel slim want dan moet je heel veel slikken.
        En verder, gewoon eten waar je zin in hebt, de pijn valt (vond ik dan) best mee!

  • Wat spannend zeg! Mijn man heeft een paar jaar geleden ook zo’n operatie gehad ivm slaapapneu. Eigenlijk wilden ze hem zo’n adem masker geven, maar hij wilde dat alleen als er geen andere mogelijkheid meer is. Hij heeft er veel last van gehad, maar dat was van korte duur. Daarna had hij zo weinig adem stops dat hij geen slaapapneu meer had!!! Dus ondanks dat het erg spannend is, kan het je veel opleveren. Veel succes!

    • Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:

      Ja ik moest wel een masker, anders was ik er nu misschien niet meer. De amandelen worden dan ook niet geknipt ivm de apneu, maar het kan wel deels helpen!

  • Wat heftig zeg! Ik heb mijn amandelen ook nog, en heb ook chronisch last van keelpijn en andere ongemakken. Ik hoop dat ik de operatie niet hoef te ondergaan. Aan de andere kant: je wordt overduidelijk goed in de gaten gehouden, extra zelfs. Dat zou mij ergens wel gerust stellen.

  • Mijn keelamandelen zijn er ook pas uitgehaald op latere leeftijd en ik was best bang door alle horrorverhalen. Het viel me reuze mee! Was prima te doen. Het heeft misschien niet zoveel met jouw situatie te maken, maar ik ben daarna nooit meer echt ziek geweest. Ik zou je niet teveel inlezen hoor! Ik vond destijds alleen nare verhalen.

    • Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:

      Nou vind niet zoveel nare verhalen hoor.. alleen loop ik extra risico enzo. Dat maakt me wel beetje bang haha, maar ze monitoren me goed, dus komt vast goed 🙂

  • Oe spannend inderdaad. Die van mij zijn 7 jaar geleden verwijderd. Ik kon na de operaties bijna niks eten en drinken en had mega pijn. Ik lepelde met moeite 5 theelepels appelmoes naar binnen. Toen kreeg ik diclofenac en met een halve dag kon ik eindelijk wat eten. Eten en drinken is namelijk nodig voor snel herstel maar ik had gewoon teveel pijn. Mijn tips: vriezerla vol ijsblokjes, diclofenac, afgekoelde krachtige bouillon. Sterkte hoop echt dat dit de oplossing is voor je apneu!!
    Knufff

  • Mijn amandelen waren chronisch ontstoken en moesten eruit toen ik ongeveer 19 of 20 was.
    (Toen ik er last van had op MN 16e zei een arts dat hoe ouder ik werd hoe zwaarder, en schijnbaar snapte ze niet dat ik er niet jonger op word)
    Ik heb 4 weken plat gelegen, doodziek van geweest. 🙁

    • Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:

      Wat raar dat ze de amandelen dan niet op je 16e er al uit hebben gehaald. Al weet ik niet of het minder erg zou zijn geweest. Heb je er nu wel baat bij?

  • Ach meis wat rot! Ik heb ze zelf nog, maar bij mijn vader zijn ze op latere leeftijd eruit gehaald. En dat was vreselijk, want je heelt inderdaad veel minder snel en je hebt dus open wond in je keel waar je niets aan kunt doen. Dus zorg dat je voldoende pijnstillers hebt!! En dan echt morfine ofzo, paar paracetamol helpt niet.

  • Ik snap wel dat je geschrokken bent! Ik heb ze op mijn 19e laten knippen, waa geen pretje, maar sindsdien heb ik nooit meer keelontsteking gehad dus het was het waard. Succes!!

  • Oh wat spannend zeg! Ik kan me voorstellen dat je gemoedsrust niet beter is na het gesprek. Gelukkig ben je in goede handen in het ziekenhuis! Maar intensive care, jeetje! Ik hoop dat je niet te lang hoeft te wachten, dat het maar snel achter de rug is. En natuurlijk dat je herstel van je slaapapneu beter gaat! Want daar doe je het natuurlijk voor!

  • Ohhh moppie, ik begrijp dat het erg spannend voor je moet zijn…maar hopelijk brengt het je veel gezondheid in de toekomst en is het dat allemaal waard. Hopelijk krijg je snel een datum zodat je niet te veel hoeft te stressen. Liefs!

  • Mijn ex had zich ook laten opereren aan zijn amandelen en die was er ook zo beroerd van. Terwijl ik een keer in het ziekenhuis lag naast een vrouw van in de 40 die geopereerd moest worden aan haar amandelen en die stond de dag erop alweer bijna uit haar bed, het ging zó ontzettend goed met haar. Je weet het nooit. Sterkte in ieder geval!

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *