Een aantal weken terug kreeg ik mijn allereerste echo tijdens deze huidige zwangerschap. Tussen de 6 en 7 weken, een hele vroege echo dus. Ik had er hoge verwachtingen van aangezien ik nog wist hoe de eerste echo bij onze eerste zwangerschap gegaan was. Maar achteraf gezien was het zoals Shirley eerder ook al schreef eigenlijk helemaal niet zo fijn die vroege echo.
Inhoudsopgave
De eerste zwangerschap
Ik weet nog heel goed hoe het in de eerste weken van mijn allereerste zwangerschap was. Na de zwangerschapstesten die ik gedaan had was ik euforisch over de baby die mijn man en ik hadden gecreëerd. De eerste echo was sowieso erg spannend maar ik voelde gezonde spanning. Het werd een inwendige echo want ik was pas 7,5 week zwanger plus ik had ook nog behoorlijk wat vet in de weg zitten. Maar al snel zagen we daar een kindje met armpjes en een hartje wat heel snel klopte. De tranen vloeide over mijn wangen en ik voelde direct zoveel liefde voor dit kindje. Dat kloppende hartje en het beeld van dat kleine mini mensje (wat nog niet helemaal compleet was op die termijn natuurlijk) was genoeg voor mij. Ik hield op dat moment al onvoorwaardelijk van de baby.
Deze zwangerschap
Hoe anders was het bij mijn huidige zwangerschap. Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, was ik onzeker. Te vaak had ik om mij heen gezien en gelezen dat het mis ging in het begin stadia en ik durfde dan ook niet blij te zijn. Heel soms als ik er over praatte met bijvoorbeeld mijn Social Psychiatrisch Hulpverlener dan voelde ik wel een blijheid en trots, maar verder was het vooral onzekerheid.
Super blij was ik dus dat ik een vroege echo zou krijgen tussen de 6 en 7 weken. Dat zou voor mij dé bevestiging zijn die ik nodig had en als ik een kloppend hartje zou zien dan kon ik echt blij zijn. Helaas verliep het anders…
Of het nu lag aan mijn onzekere gevoel, het gehaast wat we hadden om er op tijd te komen, het half uur wat we uiteindelijk alsnog moesten wachten, het feit dat het hartje amper te zien was en het kindje helemaal niet of gewoon omdat het bij een tweede zwangerschap anders is… Mijn blije gevoel bleef uit.
Ik voelde niets.
Ik voelde zelfs helemaal niets. Ik keek naar het scherm, zag een zwarte vlek met een heel vaag langzaam knipperend stipje en ik voelde niks. Geen blijheid, geen verdriet, geen onzekerheid, nee gewoon niks. De woorden van de echoscopiste hoorde ik wel maar of ze ook echt doordrongen weet ik niet? Ze vermoedde een hele vroege zwangerschap, hoogstens 6 weken en het hartje was hoogstwaarschijnlijk net pas begonnen te kloppen vandaar dat het zo langzaam ging nog. Het kindje zelf was nog veel te klein om goed te zien dus of we foto’s wilden van die zwarte vlek?
Nou nee, want dat zou extra geld kosten en ik maakte wel even een foto met mn telefoon. Om zo toch iets te hebben.
Minder houden van de tweede?
Ik heb het wel even allemaal flink moeten laten bezinken voordat ik ook echt blij kon zijn. Voordat ik ook echt iets voelde bij deze zwangerschap (naast alle kwalen waar ik wél enorm veel last van had). Daar heb ik me overigens dan ook weer schuldig bij gevoeld. “Zie je wel, je houdt minder van een tweede, dat merk ik nu al”. Gelukkig kwam daar de tweede echo na twee weken en toen ik ons kleintje zag en het hartje dit keer enorm tekeer zag gaan kwamen de waterlanders direct! Dit is echt ons kindje, er groeit gewoon weer opnieuw leven in mij. Hoe bijzonder! Vanaf dat moment durfde ik ook veel meer blij te zijn en besefte ik me dat de kans dat het mis zou gaan ook steeds kleiner was.
Hoe was voor jou de eerste echo?
simpel, met een snufje liefde zegt:
Ik kan me goed voorstellen dat het zo anders voelt. Wel fijn dat daarna het gevoel toch nog kwam. Mijn eerste echo van de jongens was natuurlijk een hele schok want toen kwamen we er achter dat het er 2 waren. De echo van mijn 2de zwangerschap was een verrassing omdat ik niet wist dat ik zwanger was en het ook meteen een miskraam was en mijn laatste echo was hel verdrietig. Ik had gehoopt dat er nog iets zou zitten, maar een enkel klein zwart vlekje was alles dat ik zag. Ik wens je nog vele mooie echo’s toe.
Nicole zegt:
Heel heftig lieve Linda.
Josan zegt:
Ik had de eerste keer ook niet meteen een roze wplk gevoel bij de tweede. Iedereen enthousiast en daar lag ik dan…kwam waarschijnlijk ook wel doordat het niet zo gepland was en ik aan het idee moest wennen. Bovendien was ik de hele zwangerschap gewoon wat anders dan de eerste. Bij de eerste was alles nieuw bij de tweede wist ik alles al veel beter en was daardoor een stukje spanning en verwondering ook weg.
Nicole zegt:
Oke ja ik heb die spanning juist wel nog enorm. Verwondering alleen niet inderdaad omdat je het al eens hebt meegemaakt..
marije zegt:
Aaah wat een rot begin en helemaal dat je je zo onzeker voelde. Fijn dat het bij de 2e echo anders voelde. Dat gevoel lekker vasthouden.
Nicole zegt:
Ja dat hoop ik zeker vast te houden!
Channa zegt:
Hier twee keer een vroege echo en de eerste keer vond ik dat zo bijzonder, de tweede keer deed het mij om de een of andere reden ook minder. Blij omdat je wat zag, maar een tweede zwangerschap maakte mij ook meer onzeker. Kan niet omschrijven hoe dit kwam en het is ook echt niet dat je van een tweede minder houdt hoor, komt helemaal goed!
Nicole zegt:
Ja het deed me nu denk ik niets omdat je eigenlijk ook niets zag.
Els zegt:
Gelukkig voelde je je bij de tweede echo beter! Dikke knuffel hoor, zwanger zijn is niet niks :-).
Nicole zegt:
Nee die hormonen gaan weer alle kanten op haha!
Loes Johanna zegt:
Gelukkig had je bij de volgende echo een veel beter gevoel! Ik kreeg ook een echo met 7 weken, en was vooral heel blij een hartje te zien kloppen. Dit is overigens wel mijn eerste zwangerschap.
Nicole zegt:
Ja een goed kloppend hartje zien dat scheelt heel veel. Ik was bang dat het hartje zo slecht klopte omdat er iets mis was..
Volgmama zegt:
Bij de laatste zwangerschap om de week een echo vanaf het begin. Dubbele gevoelens hierover.
Nicole zegt:
Kan ik me voorstellen!
janske zegt:
Mijn eerste echo was ook enorm vroeg. ..het hartje klopte pas net. Als ik iets eerder was geweest had ik deze waarschijnlijk ook niet kunnen horen. ..dat lijkt me erg onzeker inderdaad.
Nicole zegt:
Oh ik heb hem sowieso nog niet gehoord.. Daar moet ik nog een week op wachten 🙁
Nicole zegt:
Na mijn missed abortion vind ik alle echo’s vreselijk vooral die in het begin. Voor mij was het vooral extreme zenuwen en daarna tranen van opluchting. Dus ja ik voelde van alles. Te veel zelfs.
Nicole zegt:
Teveel voelen is ook niet fijn nee..
Merel zegt:
Snap dat je bevangen was door onzekerheid. Zo’n eerste vroege echo lijkt me sowieso erg spannend. Blij dat het de keer daarop wel fijner voelde en je echt dat moedergevoel ervaarde!
Nicole zegt:
Ja gelukkig wel!
Vlijtig Liesje zegt:
Ik herinner me vooral de eerste keer dat de verloskundige het hartje zocht nadat ik een miskraam had gehad. En toen kon ze eerst het hartje niet vinden. Vette stress!
Dat je je heel anders voelde dan je had verwacht vind ik heel herkenbaar.
Nicole zegt:
Oh dat kan ik me heel goed voorstellen dat je dan even in de stress zit!
Marguerita zegt:
Wacht maar tot nummer 2 er eenmaal uit is, dan krijg je pas echt heftig schuldgevoel. Veel minder aandacht voor je oudste (OMG wat heb ik haar aangedaan!) en in jouw beleving ook te weinig aandacht voor je newborn (oh no bad parent!). Het wordt pas echt leuk als ze wat groter zijn en samen gaan spelen. Dan weet je eindelijk dat het goed is en dat ze het heerlijk vinden om altijd een speelkameraadje in de buurt te hebben. Als je erop voorbereid bent dat het geen roze wolk wordt, scheelt dat misschien al 😉 Maar goed, wellicht kwam bij mij het schuldgevoel ook omdat nummer 2 ongepland veel te vlot op nummer 1 kwam. Daardoor had ik het gevoel haar veel te ontnemen. Fay is al groter dus dat scheelt wellicht
Nicole zegt:
Ik weet niet eens wat een roze wolk is, met Fay nooit gehad.. Dus denk dat dat wel goedkomt wanneer het dit keer weer ontbreekt. Weet toch niet wat het is 😉
Bregje zegt:
Ik heb gehuild van blijdschap bij de eerste echo, zo bijzonder!
Snao dat t even verwarrend en spannend was voor je!x
Nicole zegt:
Oh ja dat had ik bij Fay ook <3
Jodi - liefthuis zegt:
Jeetje wat een naar gevoel moet dat zijn geweest. Ik snap volledig dat je het anders ervaart en gelukkig bij de tweede echo kwam alles zoals verwacht
Nicole zegt:
Ja ben ik ook echt blij om, was zo bang dat er weer niets zou zijn..
Anita zegt:
Echo’s waren in het begin ook niet mijn favoriete bezigheid en zeker zo’n vroege echo is moeilijk omdat je niet weet of het kindje al ver genoeg is. Na de 2 miskramen was ik ook als de dood voor de eerste echo maar toen ik het hartje zag rolden de tranen over mijn ogen. Fijn dat het gevoel er nu wel is 🙂
Nicole zegt:
Kan ik me heel goed voorstellen lieverd! En nu zit je alweer ruim over de helft <3
Debbie zegt:
Ik voelde wel van alles bij de eerste echo, maar juist omdat ik de angst had het te verliezen. Ik wist al heel goed waar ik naar moest kijken. Ook ik kreeg al heel vroeg een echo, en er zat zelfs wat twijfel of er wel een zwangerschap was. Het boek werd erbij gehaald om de echo te vergelijken wat in het boek stond. En dat kon niet anders dan een zwangerschap zijn van ongeveer 5 a 6 weken. Na zo,n twijfel echo was ik dan ook blij dat ik twee weken later terug mocht komen. Waar duidelijk de groei was toe genomen en een sneller hartje sloeg. Maar opgelucht was ik natuurlijk nog niet helemaal.
Nicole zegt:
Ja ik snap helemaal wat je zag.. Het is dat de echoscopist bij ons wel heel voorzichtig een hartje zag kloppen maar die ging zo langzaam dat wij hem niet eens echt zagen.
Ilse van Kreanimo zegt:
Omdat ik een miskraam heb gehad kreeg ik drie keer een vroege echo. Gelukkig wel telkens een hartje te zien….
Nicole zegt:
Gelukkig maar!
Dagmar zegt:
Oee dat lijkt mij inderdaad een erg dubbel gevoel als er zo weinig te zien is, maar gelukkig kwam daarna de blijdschap snel <3 Het is jullie zo gegund!
Nicole zegt:
Dank je wel lieverd!
Lilian zegt:
Ik had sowieso pas dat het echte gevoel kwam toen ze eruit kwam. En zelfs dát is niet zo bij alle ouders. Maar ik kan me wel voorstellen dat een tweede zwangerschap spannender is. Bij een eerste zwangerschap worden alleen jij en je partner ‘getroffen’ als er iets mis gaat en nu natuurlijk ook Fay. Dat was voor mij één van de redenen om er niet meer aan te beginnen. Fijn dat het bij jullie nu goed gaat!
Nicole zegt:
Zo ver had ik niet eens nagedacht.. Alhoewel, we hebben het haar ook echt pas met 11 weken verteld. Al had ik eigenlijk nog willen wachten tot de termijn echo zelfs..
Margriet zegt:
Wat fijn dat je nu toch kan genieten! En dat het bij de tweede echo ook allemaal goed eruit zag. Misschien beschermde je jezelf wel door ‘op slot’ te gaan qua gevoel bij de eerste echo, omdat het dan allemaal nog zo kwetsbaar is. Mijn eerste echo vond ik enorm emotioneel. Het had 2 jaar geduurd om zwanger te worden en het was daarom zo onwerkelijk en zo ontzettend fijn om bevestigd te zien dat ik echt zwanger was.
Nicole zegt:
Oh dat kan ik me heel goed voorstellen.. dat moet mooi zijn geweest!
Marieke zegt:
Wat fijn dat het gevoel alsnog kwam! Hoorde het vanmorgen ook aan je op de radio ❤️
Nicole zegt:
Ahhh <3
De M van Mama - Jessica zegt:
Wat pittig die onzekerheid, maar gelukkig heb je toch ook dat fijne moment mogen meemaken! Het is ook allemaal niet niks hoor.
De eerste echo bij ons was heel spannend, na een miskraam. Toen ik het hartje zag en hoorde kloppen moest ik huilen van blijdschap en opluchting. Pff..
Nicole zegt:
Oh ja kan ik me voorstellen, ik kan ook niet wachten tot ik het hoor.. dat is net iets mooier!
Monique zegt:
De eerste echo had ik deze tweede zwangerschap met 8 weken geloof ik. En ik was vooral erg opgelucht een duidelijk kloppend hartje te zien. Omdat het dit keer zonder medische hulp gelukt was kon ik het tien nog maar amper geloven…
Nicole zegt:
Ja snap ik! Zo mooi!!
Gerdien zegt:
Ik denk dat het eraan ligt wat voor gevoel je er van tevoren bij hebt. Ik bloedde een beetje en had daar een heel slecht gevoel bij. Ik kreeg met 6 weken een echo. Ik dacht, als er maar een hartje is, dan kan ik rustig ademhalen. Was een zwangerschap van 5 weken te zien, geen hartactie nog. Daarna wist ik gewoon zeker dat het fout was… en dat bleek een week later, nadat ik heel heftig bloed ging verliezen ook zo te zijn. (ik heb toen nog 2 echo’s gehad) Het was, ondanks dat ik het al wist, toch heel verdrietig.
Angela - Mama met passie zegt:
Jeetje wat moet dat een naar gevoel zijn geweest Nicole. Wij hebben nu drie echo’s achter de rug, bij de eerste was ik enorm zenuwachtig. Ze zagen gelukkig een hartje dat prachtig klopte en de tranen rolden over mijn wangen. Bij de tweede echo was ik best rustig en vandaag de termijnecho vond ik weer heel spannend! Ik was bij mijn eerste zwangerschap echt naïef als ik erover nadenk, dat heb ik nu totaal niet. Was jij nu ook 1 juni uitgerekend of ben ik in de war met iemand anders? Er zijn zoveel zwangeren in blogland hihi.
Gera zegt:
Ik snap dat je geschrokken bent dat je de eerste keer niks voelde. Gelukkig dat je gevoel los kwam bij de tweede echo! Ik vond vooral de 20-weken echo’s erg fijn, dan heb je het spannendste allemaal achter de rug! Toen kon ik pas echt gaan genieten van de zwangerschap.
Ilse van Kreanimo zegt:
Deze kende ik uiteraard!
Fijn dat je hem kwam linken, Nicole! Dankjewel.