Stoppen met de speen | Deel 1

Ik liep er al een tijdje mee rond. Of ja, eigenlijk liep Fay er al een tijd mee rond; met de speen. En dat was juist wat ik zo vervelend vond. Bij haar oma leverde ze de speen zo in en kon ze goed zonder. Maar thuis was dat een ander verhaal. Om elk klein dingetje riep ze om haar speen en ja.. uit gemakzucht gaven we hem dan ook. Heel slecht ik weet het. Aan het begin van de meivakantie was ik er dan ook echt helemaal klaar mee. 

In eerste instantie was ik van plan om gewoon al die spenen weg te gooien en dus cold turkey te gaan. Voor zowel Fay als onszelf. Maar na een gesprek met een lieve vriendin besloot ik om het eerst maar eens overdag af te schaffen. Ik was al heel benieuwd hoe dát zou gaan, want onze dochter wil altijd de fiep (zo noemt ze haar speen) mee naar beneden nemen. Aangezien het meivakantie was ging ze ook niet naar de peuterspeelzaal en dat vond ik ook wel prettig. Zo had ik twee weken de tijd om er zelf aan te wennen en om Fay gewend te maken.

De speen (overdag) afleren

De eerste ochtend was ik enorm zenuwachtig. Hoe zou ze reageren, zou ze het op een brullen zetten, wat ga ik haar vertellen? Maar dit bleek eigenlijk allemaal voor niets. Ik legde aan de kleine meid uit dat de fiep in bed bleef liggen omdat hij alleen nog maar voor het slapen is. En dit accepteerde ze. Ze legde beide fiepen (ze heeft er altijd twee in bed voor wanneer ze er eentje eruit gooit in haar slaap) op haar kussen en we gingen naar beneden. Ze vroeg die dag een aantal keer om haar fiep, maar was telkens tevreden met mijn uitleg dat hij in bed lag en ze hem kreeg wanneer ze ging slapen.

Ook de dagen daarna ging het op dezelfde manier. Behalve dan dat wanneer ze om haar speen vroeg we een vraag terug stelden. “Waar ligt je fiep nu? In bed? En waarom ligt hij in bed?” Op die manier gaf ze eigenlijk zelf al aan dat ze haar fiep dus niet zou krijgen. En accepteerde ze het ook. Wel moeten we er zelf voor waken dat we geen uitzonderingen meer geven. Dus ook niet meenemen voor wanneer ze onderweg in de auto ofzo moe wordt. Nee de speen is echt alleen voor in bed. Punt. Uit.

_MG_1110

Als dit de komende weken nog steeds zo goed gaat willen we deel 2 in werking gaan stellen. En dat is om de speen helemaal uit het huis te verwijderen. Maar zover is zij nog niet. Nou ja, ik kan beter zeggen: zo ver zijn wij nog niet.

Gebruikt jouw kind een speen of heeft hij er eentje gebruikt?

32 reacties op “Stoppen met de speen | Deel 1

  • Moeilijk hoor die speen, ik riep altijd dat ik dat niet wou bij mijn kind,. Tsja en nu loopt ze er ook mee rond.. Ik ben ook bezig dat hij voor snachts gaat zijn, maar omdat Yarah nog jonger is mag ze dat nog wel een poosje van me;) succes!

    • Ja ik riep dat ook. En toen kreeg ze een hartritmestoornis en vond ik dat ze het wel mocht zodat het haar rustig kon houden. Maar nu ze daaroverheen gegroeid is…

  • Nou nou.. Ik heb er een van bijna 3 met de duim in de mond.. Dit is lastiger om af te leren dan een speen denk ik..Speen wou ze al helemaal niet.. Mijn jongste van bijna 7 maand begint er ook aan te wennen..

  • Nee hier is de zuigbehoefte nog enorm. Dus ze loopt nog regelmatig met speen in. Keira was 4 toen ze er helemaal vanaf was, maar ik hoop Miya wel wat eerder!

    • Hier had ze ook al eerder langere tijd alleen in bed. Weet eigenlijk niet waar het ‘mis’ ging eerder. Maar nu houden we het vol 😉

  • Weet je dat dat een van mijn eerste herinneringen is? Dat ik zelf de speen niet meer wilde. Maar ja, toen ging ik duimen…

    • Oh wat grappig dat dat je eerste herinnering was. Ik heb zelf nooit geduimd, mijn broertje wel. Hopelijk begint Fay daar niet mee.

  • Pfff ik vind dit zoooo moeilijk. K heb precies hetzelfde, k ben al een paar maanden geleden begonnen met “fopje is alleen voor slapen” maar helemaal zonder wil ze niet. Of misschien wil ik het wel gewoon niet.. haha… gemakzucht is een loeder (en ik een loedermoeder.. ;)….) K heb van de week nog 2 nieuwe spenen gekocht… terwijl ik eigenlijk met mezelf had afgesproken niet meer te kopen. Het potje is ook nog een drama. In November ging ze lachend iedere dag nu krijg ik haar zelfs met cadeautjes niet meer op de pot. Opvoeden is een drama….

  • Ja Nomi heeft heeft in bed een speentje, en ik neem er altijd wel eentje mee voor de zekerheid. Als ze moe wordt in de auto bijvoorbeeld. Als ze de kans krijgt, loopt ze trouwens de hele dag met dat ding in haar mond.

    • Ja hier dus precies hetzelfde. Al doen we het in de auto ook niet meer, want we merken wel dat ze dan gelijk alles wil.. Ook als ze niet moe is in de auto..

  • Lastig lijkt me het, maar zo te lezen gaat het bij jullie prima!
    Zelf heb ik nooit een speen gehad. Ik dimde daarentegen wel, wel alleen als ik moe was. Stopte er mee toen ik een beugel kreeg want toen kon het niet meer…

  • Mijn dochter duimt en wordt volgende week 1 jaar. Ik denk dat duimen afleren nog vele malen moeilijker gaat zijn, maar voorlopig is daar nog geen sprake van. We gaan het zien 😉 Wel heel fijn dat Fay het zo accepteert, heel knap van haar!

  • Wat fijn dat het zo goed is gegaan zonder speen! Bij mijn zoon ben ik vlak voor zijn eerste verjaardag met de speen gestopt toen hij verkouden was. Hij had z’n mond nodig om te ademen en dat gaat niet zo makkelijk met speen. Gelukkig is het stoppen heel makkelijk gegaan. Hij bleek er geen behoefte meer aan te hebben. Bij mijn dochtertje hebben we tot nu toe nog helemaal geen speen gebruikt (bijna 3 maanden). Ze is een hele makkelijke baby.

    • Oh fijn zeg! Ja hier ook een makkelijke baby maar door haar hartklachten had ze iets nodig om haar hart weer rustig te krijgen en dat werd het speentje.

  • Lijkt me lastig om af te bouwen! Wij hadden mazzel, toen Laurens een maand of 8 was wilde hij de speen niet meer, zomaar ineens!

  • Mijn gastouder gooide de speen al vanaf dat ze oppaste meteen in de tas en hij taalde er niet naar. Vanaf zijn 14 maanden heb ik hem overdag ook niet meer gegeven en met een maand of 16, 17 heb ik hem van de een op andere dag afgeschaft. Een nachtje moeite en daarna geen probleem. Wat vond ik dat fijn. Ik wens jullie veel succes!!

    • Ik heb zelf geen problemen met dat ze in de nacht haar speen heeft. Maar denk dat het voor haar tanden wel beter is.

  • Ik geef hem in bed en op momenten dat ze al een hele tijd in de wandelwagen zit en erg moe is, of in de auto als ze erg moe is. Voor het slapen dus eigenlijk. Anders niet. Vooralsnog gaat dat goed. Ik wil het graag zo houden.

    • Nou super toch! Als wij het bijv in de auto geven dan denkt ze elke keer in de auto de speen te krijgen, ook als ze niet moe is. Dus daarom hebben wij het ‘strenger’ aangepakt nu.

  • Mijn dochters hebben allebei een speen gehad, het afleren was best lastig maar toen de oudste 2,5 was was ze er wel klaar mee en de jongste was 3,
    Succes ermee!!

  • Heeft iemand ook een oplossing voor ” de duim”? .. Heb al van alles geprobeerd.. ☹️

  • Boos worden heeft geen zin.. Zo eigenwijs dat ze blijft volhouden? Nagellak op haar nagel, pleister erop, haha beetje hete peper erop gesmeerd? Heeft ook niks gedaan ze is dol op heet?.. Heb al veel gedaan weet het zelf niet eens meer. 7 mnd terug kreeg ze een broertje erbij, de consulatie heeft toen gezegt dat ik het daarbij moet laten.. Beter dat ze duimt dan andere dingen gaat doen ( met jaloezie) daarna heb ik er niks meer aangedaan.. Maar laatste tijd gaat ze steeds meer duimen. Alle momenten van de dag, alleen niet als ze aan het spelen is. ☹️☹️☹️

  • Wat goed dat ze overdaad het al zonder speen kan accepteren. Ik wilde eigenlijk niet aan een speen beginnen. Toch merkten we een paar keer dat hij een flinke zuigbehoefte had. Maar iedere keer als we een speen gaven dan begon hij te kokhalzen. Nu (6 weken) vindt hij zijn vuistje. Dus hij zal wel gaan duimen. Ook een leuke om af te leren…

  • Hier vanaf haar eerste verjaardag alleen nog maar in bed het speentje. Ik heb er wel altijd een bij voor het geval dat…maar eigenlijk nooit nodig…Ik merk dat hier de zuigbehoefte soms nog erg groot is overdag, Dat is wel lastig. Maar dan toch geen speen. Fijn dat ze het accepteert!

Reageren is niet mogelijk.