Een jaar moeder

Gisteren een jaar geleden was het niet alleen de dag dat mijn lieve dochtertje jarig was en één jaar oud werd. Nee ik was ook een beetje jarig. Ik ben nu namelijk alweer een jaar moeder. Hoe ik vrijwel mijn hele leven geen kinderen wilde en nu alweer 366 dagen een enorme trotse moeder ben. Hoe raar kan het leven lopen.

Afgelopen jaar heeft heel veel ups en downs gehad. En ik moet zeggen, juist door alle dieptepunten ben ik me gaan beseffen dat ik misschien wel een geboren moeder ben. Ja, ik ben enorm onzeker of ik het allemaal wel goed doe en ja, ik maak fouten. Maar ik heb onvoorwaardelijke liefde voor mijn dochtertje en ik heb echt alles voor haar over. Op het moment leef ik ook echt voor haar, ik sta op voor haar en ga naar bed voor haar.

Dat is dan misschien niet helemaal goed, want ik moet ook echt aan mezelf denken, maar daar ben ik volop voor in de leer. Ook dat komt wel weer. Feit blijft dat ik me keer op keer weer besef dat het moederschap mijn leven echt heeft verrijkt. Ik had dit niet willen missen en nu zou ik het ook niet meer kunnen. Toen ons meisje in haar eerste levensdagen op het randje van de dood kwam te liggen had ik al dat extreme gevoel.

Het gevoel dat je jouw eigen leven wilt geven voor dat van je kind. Dat je niet meer zonder kunt, dat het moederschap voor een groot deel uitmaakt wie ik ben. Dat gevoel is iets wat je niet aan een ander kunt uitleggen, niet aan vrouwen zonder kinderen maar ook niet aan sommige vrouwen met kinderen. Ja ik ben nog steeds Nicole, een vrouw met haar eigen hobby’s, met vriendinnen, familie en een hele lieve man.  Maar ik ben bovenal mama. En dat neemt niemand me meer af.

7 reacties op “Een jaar moeder

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *