Onze dochter was net geen twee jaar toen ze overging van ledikant naar eenpersoonsbed. Een behoorlijk stap maar aangezien we al zo’n bed hadden leek ons dit het meest logische. Waarom een nieuwe bed kopen als je er gewoon nog eentje ongebruikt hebt staan. Voordat we die stap namen haalde ik me allerlei dingen in mijn hoofd. Want wat nou als ze er helemaal niet in wil slapen? Of als ze ’s nachts komt spoken bij ons op de kamer? Of nog erger, wat als ze zelf uit bed komt, het traphekje open krijgt en naar beneden valt?
Maar mijn zorgen waren onterecht want onze dochter sliep er vanaf de eerste nacht prima in en zelf uit bed komen deed ze ook niet. Dat was soms wel irritant, want als wij dan op zondag ochtend lekker in bed lagen begon zij te roepen dat we haar eruit moest halen. Om een of andere reden klom ze gewoon niet zelf uit bed. En bleef netjes wachten tot we haar kwamen halen. Ach, dat eruit halen was ook geen probleem en zo hoefde ik me in ieder geval niet druk te maken om een spokend kind.
Opeens stond ze naast me, ik schrok me rot!
Er ging een jaar voorbij en niets veranderde eigenlijk. Het slapen ging 99% van de tijd prima en de kleine meid bleef telkens in haar bed totdat we haar eruit kwamen halen. Ik was dan ook niets anders gewend. Maar opeens was ze dus drie jaar. En ondanks dat ze zelf al weken roept dat ze niet klein is, maar groot, had ik niet verwacht dat er van de een op de andere dag iets wezenlijks zou veranderen. Maar dat gebeurde dus toch.
Want de dag nadat ze écht jarig was besloot onze kleine meid om mij even flink te verrassen. Ik lag ’s ochtends nog lekker in bed een filmpje te kijken want het was nog redelijk vroeg en zij sliep toch nog. Tot ik opeens een handje op mijn arm voelde. Ik schrok me rot! De peuter begon keihard te lachen en zei “ik ben het mama, Fay”. Was ze dus zelf uit bed gekomen en naar onze kamer gelopen.
Iets wat natuurlijk helemaal niet gek is ofzo, maar wel in onze situatie. Alsof ze opeens bedacht heeft dat ze mama helemaal niet meer hoef te roepen en het zelf kan. Ze is tenslotte ook al drie.
marije zegt:
Hahaha .. lekker meisje is het ook. En ze is natuurlijk ook al groot 😉
simpel, met een snufje liefde zegt:
haha, dan schrik je je inderdaad rot. Hier hoor ik het als ze uit bed komen, dus ons stil verrassen zal niet gebeuren.
Jacqueline zegt:
Haha, daar zou ik ook van schrikken.
Nicole zegt:
Haha ons zoontje roept gelukkig altijd eerst om papa voor hij op onderzoek uit gaat.
Lisette zegt:
Wat grappig dat ze je gerust stelde☺ Hier gaat het nu precies zo, ze blijft ook wachten in haar bedje. Over 2 weken wordt ze drie jaar, ben beniewd?
Leonie van Mil zegt:
Oh ja wat een schrik als je het niet verwacht. Wat een grote meid ineens.
Tips voor Papa's zegt:
Ik zou me ook kapot schrikken hahaha. J ligt ook in een groot bed en kan er in en uitklimmen. Alleen ook hij blijft netjes liggen roepen dat hij wakker is en wij hem eruit moeten halen. Hij kan in principe nog niet uit z’n kamer vanwege een traphekje, al had hij die vorige week ook ineens open gekregen… ?
Janske zegt:
Ik zou een hartverzakking krijgen haha. Hier hoor ik Lola altijd roepen “papa mama. ..ik ben wakker! !!” ? ze kan nog niet zelf van haar kamer af gelukkig. ..
Patricia zegt:
Haha dat is ineens even wennen. Grote meid nu helemaal. Lars had precies het zelfde. Hij vind het fijn om gehaald te worden en soms kruipt hij ineens gezellig tussen in.
Mirjam zegt:
haha ja dat verwacht je dan gewoon echt niet! Gekkie 🙂
jodi - liefthuis zegt:
Hahahaha snap wel dat je daarvan schrikt. Wel super grappig, hoor vaker dat kindjes niet zelf uit bd komen. Toch zo gewend aan dat papa of mama hem of haar uit bed haalt.
Ilse van Kreanimo zegt:
Hahaha, ze wordt groot hè 😉
Ik zou ook zo hard verschieten.
Ik heb dat met de kleinste hier ook. Ze wordt drie in juli en ik zie haar nog steeds als baby, terwijl ze naar de peuterklas gaat en alles ‘zelluf’ wil doen!
Nicole zegt:
Ja maar oh wee als je zegt dat ze je kleine baby is….
Jessica zegt:
Hahaha oeps mama een hartverzakking. Waarschijnlijk dacht ze nu ik drie ben, ben ik groot genoeg om zelf uit bed te komen haha
Fleur zegt:
Haha grappig is dat. Ewan had dat met s nachts zindelijk worden. Na zijn verjaardag zei hij toen, nu ben ik groot en hoef ik geen luier meer om. En sindsdien nooit in bed geplast!
Nicole zegt:
Oh wat fijn zeg! Hopelijk gebeurd dat bij Fay ook.. slaapt ook nog met een luier. Maar door de baby op komst doen we er even niks mee. Al genoeg verandering met nieuwe kamer dadelijk en broertje erbij.
Monique zegt:
Haha wat grappig! En ook herkenbaar, want Lise was er ook altijd zo eentje die netjes in bed of toch in ieder geval in haar kamer bleef tot we haar kwamen halen. Zelfs roepen deed ze niet. Maar sinds enkele weken komt er elke ochtend een klein meisje onze slaapkamer binnen. Ach, zolang het op een redelijk tijdstip is vind ik het niet erg 🙂
Brabantse mamas zegt:
Oh ik schrok mij wezenloos toen sepp voor het eerst naast mijn bed stond. En ook nog om half 7! Heel zielig met al z’n knuffels in z’n armen..
Dewi zegt:
Haha wat grappig! Ze is dan nu ook al groot he mama! Mijn meiden sliepen nog best lang in hun ledikant tot hun 4e. Ben gelijk naar een 1 persoons gegaan. Wat leken ze toen weer klein! Ze bleven altijd in bed, maar gingen dan roepen naar ons, best irritant. Olivia doet dat nog steeds ..zucht
Bregje zegt:
Wat een boef! Wij hebben Lau geleerd om op de muur te kloppen en dat doet hij dan ook vol overgave. Hij komt er pas uit als wij ja roepen. Benieuwd hoelang dat nog goed gaat ?